Ongerijmdheden alom

Ik hoor veelvuldig de oproep: ¨denk zelf eens na!¨ Ik begrijp de oproep maar denk dat deze niet adequaat is. De mensen die tot zelf nadenken worden opgeroepen, menen al dat ze zelf nadenken. Zelf nadenken, op basis van verkeerde denkwijzen en informatie, levert vanzelfsprekend geen wijsheid en origineel inzicht op. Mijn oproep is dan ook: ¨vertrouw je eigen zintuigen en intuïtie.¨

Kennis is niet hetzelfde als intelligentie. Je kunt school gaan, de inhoud van alle boeken die je bestudeert onthouden, en toch van al die kennis geen snars begrijpen. Zelf nadenken is dan stomweg het herhalen van wat je verteld is. Dit is nu gangbaar, werkelijke nieuwsgierigheid is geblokt door aangeleerd ´weten´, ´menen te weten´ en ´trusting the science´ die geen wetenschap meer bedrijft. Terug naar de zintuigen en eigen ervaring mensen, en alles, maar dan ook alles dat je verteld is betwijfelen, en zaken zonder die voorkennis opnieuw bezien.

Kwam vanavond een fraaie afbeelding tegen welke kennis ten opzichte van kunde prachtig illustreert, en even later zag ik een filmpje van Kamala Harris wiens verbaal vermogen nogal eens te wensen over laat en die problemen op wereldschaal verruild heeft voor het bespreken van kleinere ongemakken. Ik heb de twee in een kort filmpje samengebracht, tot lering en vermaak van de lezer.

Was onlangs nogal verbaasd over het feit dat de vrouw van Julian Assange, Stella, met haar kinderen bij de Paus op bezoek ging. Haar man zit in de bak op gezag van de boeven waarmee ´de Heilige Stoel´ op één lijn zit. Wist Julian hiervan? Was het een spel met een dieper gelegen doel toen ze tweette vereerd te zijn Pontifex te mogen ontmoeten? Merkwaardig is het zeker.

Als je school gaat en je hoort het woord vrijheid, dan wordt in werkelijkheid de slavernij bedoeld, of de docent zich hier nu van bewust is of niet. In het onderwijs wordt je geleerd dat censuur helpt om het vrije woord te verdedigen. En wie stond er model voor het Vrijheidsbeeld in New York?

Het World Economic Forum, dat niet vanuit democratische krachten is ontstaan, is de baas in Nederland geworden. Je zou dan verwachten dat Nederlandse politici zich sterk maken voor het volk, maar nee, dat is niet het geval. Het lijkt wel een democratisch besluit dat we niet meer aan democratie doen.

Waarom zouden we het eens worden als we ook alles kunnen verdelen? Want dat is wat er al heel lang plaats vindt. Het gemeenschapsgevoel werd al stevig op de korrel genomen toen in mijn jeugd een enorme nadruk op individualisme was komen te liggen; een ieder had recht op het beste…hmmm.

Het ´beste´ voor het individu (in-dividu: niet-verdeeld) betekende verdeling, verdere versplintering van collectieve waarden en de waan dat hiermee van ont-wikkeling sprake was, terwijl het een in-wikkeling betrof. Die nog eens werd vergroot door politieke correctheid van het volk te eisen, wat vrij spreken steeds meer onmogelijk wenst te maken. In samengaan daarmee was identiteitspolitiek, waarin niet overeenkomsten van mensen maar hun verschillen centraal worden gesteld, een zeer krachtig info-wapen om mensen in grote getale mee in de luren te leggen. Hen dan vragen zelf na te denken zal niet gaan helpen, ze dienen eerst uit deze hypnose te ontwaken. Get out of your mind, back to your senses.

Verwarring is in feite verblijven in reactiviteit; zodra je reactiviteit verlaat beleef je meditatie. Dwangmatig denken is een reactieve flipperkast waarin je bent overgeleverd aan impulsen; als een ponskaart ben je zo voorspelbaar. De ponskaart is door de matrix te vangen, onvangbaar is het stille oog dat alle programmering waar het optreedt onpartijdig ziet. In de wereld (programma), niet van de wereld.

De oplossing van de wereldproblematiek is in feite eenvoudig, maar deze eenvoud wordt gevreesd door de zelfreflectie die zich gebonden voelt aan zaken als geld, seks, status en tegenwoordig vooral ook: het internet en apparaten om er te kunnen verkeren. De zelfreflectie die zich gebonden voelt is volkomen illusoir, kent geen continuïteit, wordt actief in stand gehouden. Wie ervoor kiest die afhankelijkheid te doorbreken zal een wijle onwennigheid ervaren, maar onmiddellijk na een radicaal besluit, trekken de verslaafde dendrieten, bij gebrek aan bevestiging, zich terug en al snel vind je rust in de nieuwe veel vrijere toestand.

Ik meen dat het Theresa van Avila was die dit goed doorzag en tot God bad haar zonder uitstel te voorzien van alle crises die ze had door te maken. Dit was geen masochisme, dit was gevoed door de blijdschap en liefde die met dit inzicht gepaard gaat. Dan kan je wel wat hebben. Crisis is goed gezien geen tegenslag; mits crisis niet vermeden wordt middels nodeloze afleidingen is het een bevrijding uit de gevangenis die je zelf uit onachtzaamheid om je heen hebt opgetrokken.

Hoor mij spreken, –over ongerijmdheden gesproken–: ik barst van de verleidingen! Neemt niet weg dat ik het gezegd wil hebben. The Great Reset van Klaus Schwab is, hoe pompeus ook, een peulenschil vergeleken bij de volstrekt bescheiden doch veel glorieuzer optie van ego overstijging. Transcendentie gebeurt niet via kracht en geweld, dit gebeurt in meest eenvoudig waarnemen van feiten zoals ze verschijnen waardoor versmelting kan plaats vinden, wat niet meer kan als ze vertaald worden door een school gegaan en reeds misleid brein. In dit genadig inzicht verplaatst je zwaartepunt van denken naar intuïtie, van zorg naar Harts vertrouwen.

Geniet ervan!

(Alle afbeeldingen van het internet geplukt.)

.