De zee was ruw, ruig en wild. Toen ik aankwam bij Dunworley had ik reeds moeite me staande te houden, na de eerste fotoΒ΄s gemaakt te hebben nam de kracht van de storm nog eens toe. Het leek af en toe of er een sneeuwstorm heerste als de schuimkoppen van beneden over de klippen werden gejaagd. De fotoΒ΄s die ik hiervan maakte zijn mislukt; de lens werd na afvegen meteen weer besproeid, ook de camera stil houden was niet te doen. Dat was het moment dat ik besloot de auto weer in de gaan. De auto die de volle kracht van het natuurgeweld op ving, schudde als een attractie op een kermis, wat me liet denken dat het vehikel zomaar wel eens opgetild zou kunnen worden. Ik startte de motor, deed de autolichten aan en besloot te gaan; het was gevaarlijk geworden. Ik reed weg, kronkelde de dalende weg af en opeens verscheen, terwijl de regen op mijn auto werd gejaagd, rechts van mij de zon in volle glorie. Links was, in een zeer grauwe lucht, een regenboog te zien, rechts ramen van gebouwen in meest bijzondere gloed zonlicht weerschijnend rond vier uur in de middag, wat wel op avond leek. Ik kon stoppen voor wat fotoΒ΄s maar het weer was uiterst wild, de weg hier zeer smal, ik wilde geen eventueel verkeer in onveiligheid brengen. Eenmaal thuis was het volledig opgeklaard, en nog geen uur later beleefden we een onweer van een kracht welke zeldzaam in Ierland is. Onweer komt zeer weinig voor, en dan is het meestal met wat verre lichtflitsen boven de oceaan gedaan, maar nu was het vlakbij, donderde het flink, en hield het lang aan.
In Nederland wordt de storm Gerrit genoemd, wellicht is ie vernoemd naar Hiemstra die menig cent maakt met zijn meteorologie. Hij zaait angst vanwege klimaatverandering en koopt een prachtige huis van het geld dat hij hiermee verdient in een gebied dat binnenkort zou overstromen.
De storm tiert nog altijd. Ik denk niet aan klimaatverandering maar aan HAARP. De technologie van destructie die op ons afkomt deze dagen maakt zich goed voelbaar dit moment. Ik lees momenteel een boek van David Icke die de manipulatietechnieken van de Cult kundig bloot leggen, en angst zaaien is hun belangrijkste wapen, want als dat wapen niet werkt zullen mensen massaal ontwaken. Het zal erom spannen het komend jaar of de Cult sterker wordt, dan wel het volk. Ik zag afgelopen nacht de documentaire The Dream van David Icke; ook een aanrader. En vanavond kwam Marcel Messing aan het woord in gesprek met Tim Douwsma, bekijken en beluisteren mensen!
En als we het dan toch over goede vibes hebben, dan wil ik de mensen graag nog eens wijzen op Emma Kok en haar vertolking van het lied Voila met het orkest van Andre Rieu. Vier maanden geleden geplaatst, op moment van dit schrijven niet voor niets 32 miljoen keer bekeken, en er is sindsdien geen dag voorbij gegaan dat ik het lied niet hoorde. Helene Fischer is een zangeres die ik niet kende, tot zij, samen met Emma, gisteravond voor mijn ogen ten tonele verscheen om hetzelfde nummer tot uitvoer te brengen.
Ik voel er veel voor op dieet te gaan, de lichaamscellen flink uit te hongeren opdat ze hun karmisch opgeslagen geheimen prijs zullen geven. Het zijn niet allemaal geheimen, er is vrij veel dat ik kan verwachten. Als we de vibes die heersen buiten de matrix willen voeren dienen we los te komen van wat ons erin gevangen houdt. Mensen zijn niet erg geneigd tot verandering buiten de comfort zone, dit geldt ook voor mij. Maar als de comfort zone geen comfort meer dient is de tijd toch daar.
Intimiteit is voorwaarde voor menselijk bestaan. De Cult heeft seks hiervan afgescheiden, apart op de markt gezet, en ook ik ben ervoor gevallen. Van alle verslavingen is de seksuele wellicht de krachtigste, want de vrouw is de prachtigste van alle verschijnselen op aarde voor wie schoonheid najaagt. Hoeveel relaties heb ik niet versleten? Als de koek op was, op naar de volgende. Er treedt vermoeidheid op in het lustproject. Gezien het feit dat de Cult vrouwensporten in schaarse kledij aanmoedigde, de korte rokjes van het hippiedom, en binnen de wereld van reclame en ook daarbuiten het vrouwenlijf inzette om mannen en vrouwen tot de niet intieme visie op seksualiteit te verleiden, is de huidige koers naar maatschappelijk geaccepteerde pedofilie niet iets dat geheel onverwachts komt. Wat we ondertussen missen is werkelijke intimiteit. Luister eens naar het lied Sex kills van Joni Mitchell.
De volledig ingepakte vrouwen in het Oosten, de naakten in het Westen, ze tonen beide het feit dat de mensheid niet goed raad weet met de seksuele energie. Het vlees wordt hoger geacht dan intimiteit met Bron.
Mijn vader placht te zeggen: ¨het vlees is zwak¨. Ik heb er geen weet van dat hij ooit is vreemd gegaan, vond als jongetje wel eens wat magazines met blote meiden in zijn kast. Op veel later datum erkende hij mij dat mijn moeder niet van seks genoot omdat ze door haar vader en een broer in haar jeugd was misbruikt. Ik vond die seksmagazines, nadat ik dit bericht rond mijn twintigste vernam, volstrekt vergefelijk, had er feitelijk al geen oordeel over lopen. Het waren prachtige magazines, zag ik ook. En mijn moeder, ik was haar dankbaar voor haar bekentenis die de aseksuele opvoeding, eens opgehangen als katholieke deugd, opeens in haar ware aard voor mij verklaarde.
Wat is dan de betekenis van trouw? Dat je je samen verdiept voorbij de seksuele impuls, dat de seksuele overgave aan elkaar het punt bereikt waarin het verlangen naar lust is vervangen door het vasthouden van elkaars hand. Niet omdat het moet, maar omdat dat genoeg is op zeker moment, als Liefde heerst in plaats van begeerte.
πΌπππππ£π π½πππ πππππ 