Toen je me zei het niet meer te weten vroeg ik, tegenstrijdig, wat Β΄hetΒ΄ dan wel was, en je zei: dat weet ik niet. Meest heldere ogen keken mij aan, mankeerden niks; het niet meer te weten toonde zich als zegen. Schoon oogcontact, onverdeeld wederzijds zien, waarna wat depressie leek stierf in een buiklach. O ja, oude ponskaarten zullen nog opspelen menigmaal, essentie is hier echter aangeraakt en zal haar werk doen. Het koppeltje verlangen en angst was je een wijle ontvallen, wat op leegte leek; het duurt dan even voor je beseft hoe vol ledigheid feitelijk is.
We zijn tijdloos. Daarom hebben we een klok nodig om de tijd weer te weten. We weten het niet. Daarom openen we een boek of het internet om weer even wat te weten. We zijn grenzeloos. En vrezen dit. Daarom sluiten we ons op binnen beperkte identiteiten die volstrekt te manipuleren zijn. Uit de matrix vallen is desoriΓ«nterend, maar in wezen valt het niet tegen maar mee. De matrix zit tenslotte alleen maar tussen de oren. Je kunt off grid gaan leven en tussen de oren nog volstrekt gevangen zijn. Ze kunnen je arresteren en opsluiten, en je ervaart louter vrijheid ieder moment, omdat ze je lichaam hebben te pakken, maar niet je geest.
We leven in een wereldcultuur die op zijn laatste tandjes draait: het is erop of eronder voor de mensheid. Ik zie louter heil komen van mensen die iedere autoriteit afwijzen en alleen ondersteunen wat ze door eigen onderscheidingsvermogen als natuurlijk en authentiek hebben onderkend.
Het oordelen over anderen, zei je, daar zie je niks meer in. Laat iedereen maar zijn wat ie is, prikjes nemen, regenboogvlaggen dragen, et cetera. Anderen willen verbeteren erkende je als arrogantie. Toen deed ik een boekje open over dezelfde neiging in mijn geest, hoe die me intens vermoeit, hoe het veroordelen van anderen samenhangt met het niet kunnen accepteren van mijn eigen geest. Omdat dit zo een zieke want verdeelde geest is.
Dan is het een zegen het niet meer te weten. Dan blijft het spontaan je uitspreken als je waanzin ontmoet, maar het project wereld verbeteren heeft plaats gemaakt voor je eigen ziel schoon houden. Ik las een fraaie opmerking in deze vandaag: We zijn in dit levensdomein gekomen om onze ziel te leren kennen, niet om deze te verkopen.
Metafysica betreft het domein dat buiten de matrix bestaat. Ik hou er ernstig rekening mee dat alle religies door de Cabal in het leven zijn geroepen om mensen te misleiden. Onderscheidingsvermogen is werkelijk het enige dat de moderne mens rest om zich van waanzin te vrijwaren. Dat maakt ieder mens tot individu (onverdeeld) en authentiek. Geloof is niet langer geloofwaardig.
En laatst in de auto spraken we over karma en reΓ―ncarnatie. Ik zei dat die theorie ervan uitgaat dat de persoon een toekomst heeft, terwijl de persoon nu al illusoir is. Jij zei dat er geadviseerd werd na de dood, in het bardo, wel die ene kant en niet die andere kant op te gaan. Dat moet je dan ook maar weer geloven, zei ik. Precies!, zei je, met zoveel kracht, dat ik wist dat je me hoorde. Waarop ik zei: als we nu en nu en nu eerlijk en oprecht zijn, dan zal ons in alle volgende toestanden het onderscheidingsvermogen gegeven zijn dat nodig is om niet de hel in te draaien. Een schoon Hart kan eenvoudig niet verdwalen.
God is waar niet gelogen wordt.
Heb je innig Lief, nooit Β΄daarbuitenΒ΄, altijd al in mij.
.
πΌπππππ£π π½πππ πππππ 