Emma Kok, dit mag niemand missen!

Ja, ik weet het, ik heb al eerder een bericht over het wonder Emma Kok gepubliceerd, en daar is de officiele video met de buitenaardse vertolking van het lied Voila reeds te zien, maar mochten mensen dit gemist hebben dan is hun leven onvolledig, daarom nogmaals dit lied.

Het lied is geschreven door de Franse zangeres Barbara Pravi, en door haar vertolkt op The European Song Contest in 2021 te Rotterdam. Ze bereikte hiermee toen de tweede plaats.

Een prachtige compositie, welke mooi is uitgevoerd. Er is echter iets zeer bijzonders met het lied gebeurd nadat de samenwerking tussen Emma Kok en André Rieu een feit was geworden en Emma een groot podium kreeg om dit lied, begeleid door het Johann Strauss Orkest onder aanvoering van Rieu, ten gehore te brengen, ondersteund door een fabuleus arrangement.

Op YouTube zijn verschillende vocal coaches en muziekliefhebbers te beluisteren die hun commentaar op de magistrale performance geven, en wat vaak opvalt, is dat ze bijkans sprakeloos zijn geworden. Ga er rustig voor zitten en weldra zul je begrijpen waarom.

Onder de video een Engelse vertaling welke iemand in de reactieruimte van de video op YouTube achter liet.

English translation:

Listen to me,
The singer, not yet fully realized.
Speak of me,
To your loved ones, to your friends.
Speak to them of the girl with dark eyes and her wild dreams.
All I desire is to pen tales that touch your soul.
That’s truly all.

Here I am, here I am, revealing my essence.
Even when laid bare, I’m fearful, yes.
I stand amidst the noise and the silence.

See me, or at least what remains of me,
Look before I loathe what I see.
What can I convey that others haven’t already said?
It might seem small, but everything I am, I lay it out here, just so.

Here I stand, this is who I truly am,
Even when exposed, I persist.
It’s my voice, my outcry, here I am, regardless,
Right here, right now,
My dreams, my desires, as they tear me apart, as they make me laugh,
I exist amidst the clamor and the quiet.

Please don’t leave; I implore you to stay awhile.
It might not be my salvation, no,
But living without you, I can’t fathom how.
Love me as you’d love a friend departing forever,
I yearn for that love, for I struggle to embrace my own edges.

Here I am, here I stand, revealing my essence.
Even when stripped bare, the journey concludes.
I exist amidst the clamor and the tempest.
Behold me, truly, see my eyes, my hands.
All that I embody is right here, my voice, my outcry.
This is me, unwavering and true.
Here and now, I stand before you.