Volle maan mijmeringen

Volle heldere krachtige maan. Mijn Nikon Coolpix camera heeft het helaas begeven, het Sony pocketcameraatje met louter optische zoom maakte bovenstaand plaatje zojuist. In de namiddag, bij hoog tij, was de weg langs het estuarium onbegaanbaar, deze stond voor een belangrijk deel blank. Machtig is dat, als de natuur de mens de les leest. Er was geen storm, ik vermoed dat de maan het water hogerop trekt; of is dat dom van mij gedacht? Zou best kunnen, ik sla wel vaker de spijker niet op zijn kop en dan ook nog de plank helemaal mis. Hoe dan ook, dit voelt als een prima avond de laatste demonen naar de wereld der fabelen te verwijzen. Vanaf heden zijn alle menselijke neigingen de mijne, wil ik er géén langer via projectie van mij vervreemden. We lossen de kwade krachten eerstens van binnen op, of helemaal niet.

Nee, ik ga geen sessie exorcisme beginnen, daar ben ik niet van. Mijn benadering is anders. Ik zal alle energieën, goed en kwaad, erkennen in plaats van bestrijden, en dan de ruimte erom heen beseffen. Niet vechten tegen schimmen, maar realiseren waarin zij verschijnen. Zo uitzoomen, identificatie en fixatie met de kwade geesten opheffen. Niks uitdrijven, eenvoudig ontkoppelen en dan uithongeren, geen voeding meer aan geven, de aandacht verplaatsen.

Het lijkt nou net of ik een nieuw project begonnen ben, maar dat is niet zo. Het valt me deze dagen eenvoudig op dat zaken die voorheen psychische energie van me kwamen stelen, nu, bij het eerste aangezicht, al in hun ware aard herkend worden, en dan eenvoudig mijn zicht verlaten. Ik doe niets, de herkenning is voldoende.

Het leven wordt alsmaar eenvoudiger. Het zoeken naar Echtheid neemt af naarmate je Echtheid meer toestaat. Of zoals Nisargadatta zei: je kunt het Licht niet vinden, omdat je het Licht bent. Blijf daarom eenvoudig bij het de gevoelsgedachte ´Ik Ben´ ofwel het Gevoel van Zijn Zelf.

Moest onlangs enorm lachen toen ik wat woorden van G.I. Gurdjieff las die de menselijke natuur in zijn gebroken Engels kritisch beschouwde: ¨Ah, human nature.You give something to someone. First time he prostrates himself, second time he kisses your hand, third time he gets familiar, fourth time he merely nods at you, the fifth time he insults you because not enough what you give, and in the end he sues you.¨

Kostelijk. Ik heb niet veel van Gurdjieff gelezen, maar menigmaal bracht hij me aan het lachen met zijn vermetele uitspraken, zoals die welke me nu te binnen valt: iemand kwam, als ik het me goed herinner, met goedkope sigaretten aan zetten waarop hij respondeerde: ¨Als je zondigt, doe het dan met kwaliteit.¨

Zo is het. Goed en kwaad bestaan niet, alleen het denken laat het zo lijken, beweerde Shakespeare. Ook Nisargadatta zei dat zondigen niet zozeer het probleem is, maar dit halfslachtig doen werkt de ware vrijheid tegen. Dus wees volslagen in wat je ook maar doet.

Klink ik wat belerend? Dat is geenszins mijn bedoeling. Ik ben verheugd bevrijdende ideeën weer te geven, omdat ik me gezegend voel de wijze woorden eerder in mijn leven te hebben mogen horen. Ze werken rustig maar gestaag in me door. Nisargadatta had hier een prachtige metafoor voor toen hij zijn bericht vergeleek met een brandende peuk die hij in de hooiberg (mind) van zijn bezoeker wierp; op het oog gebeurt er niets bijzonders maar naar verloop van tijd ligt de gehele hooiberg in as.

Mensen zeggen vrijheid te willen, maar zonder mind (matrix) leven vinden ze toch eng, terwijl juist de mind eng, krap en smal is. Weidsheid, dat vindt de mind volstrekt beangstigend. Begrijpelijk, geen zelfreflectie overleeft als het Licht wordt toegestaan. Dus als iemand zegt dat ie de Werkelijkheid wil vinden, ga er dan maar van uit dat ie met een omtrekkende beweging bezig is, want Werkelijkheid is vanzelfsprekend Al Tijd Al Hier. Dit feit liet Nisargadatta zeggen dat alle wegen van Waarheid weg leiden.

Wel een beroerd bericht voor een zoeker, het betekent zijn dood.

Vandaag waren Karin en ik met vrienden naar Sheepshead, hoe toepasselijk in deze tijden. Maar daar liepen de echte schapen die het niet verdienen zo veelvuldig met domme mensen vergeleken te worden. Zee, bergen, nevelen, klotsend water, smalle weggetjes, schijten in het wild, picknick met heerlijke etenswaren vol betrouwbare ingrediënten en kostelijk bereid, kortom: natuur, natuur, natuur. Het maakt een mens bescheiden, laat hem de wereld van vergelijking en competitie verlaten.

En met grote regelmaat ging Emma Kok weer door mij heen. Dat is dan de herinnering aan gisteren toen Karin en ik haar vertolking van het lied Voila veelvuldig beluisterden en huilden, maar het was meer dan de herinnering. Het was de vrijgemaakte energie, het was de ingedaalde Schoonheid, het Wonder door de jonge vrouw vrijgemaakt in wie haar hoorden. En nog horen. Ze ging mee als echo in de landschappen die we bezochten. Gaat mee als de parel die ze is, waar ze ook maar herinnerd wordt.

Ik barst van de kritiek op hoe zaken in de wereld gaan, en ik barst open van zij die vanuit Oorsprong bestaan. En wie vanuit Oorsprong leven worden in dit geschift levensdomein juist tot verstotenen gemaakt; eerst langzaam ingelijfd in de industrie van verderf, en dan vernietigd. So be it, ik dank van Harte allen die zich tot op het bot bestelen en vernederen laten omdat het alternatief, corrupt worden, voor hen geen optie is. Zij zijn helden.

Idolen heb ik niet. Helden zijn helden en verdienen aandacht, maar de Grond van bestaan, die feitelijk Ondoorgrondelijk is, noem ik Oorsprong. Is mijn Enige Meester. Het is de Enige Meester die in een Ieder woont. Wij hoeven niet te verbinden, omdat we Hierin altijd al Onverdeeld Zijn. Mijn Toewijding ligt Hierin, daarbuiten blijft het ploeteren. En het ploeteren hoeft niet langer.

Dank aan de Lezer!

.