Lyrisch en vers

Behalve de foto, die is oud en in Nederland geschoten

Regen uit de stukke dakgoot
spettert en klettert op het steen uiteen,
voor het open raam, betere muziek
bestaat er niet.

Weken van warme dagen
zijn nu vergleden tot verleden,
het is alweer vroeger donker,
in de winkels ligt reeds
brandhout te koop.

De huisbaas wil van ons af,
maar drie hiervoor gestelde data
zijn niet in hun missie geslaagd;
we betalen maandelijks huur
en voeren procedures.

Eerst zorgen dat de landlord
aan de deur komt morren,
en is hij dan toch niet gekomen,
een gevoel van victorie
en opluchting: weer wat maanden
rust op dit front.

Mijn vrouw en ik, we denken
vaker aan een camper, welke
verkassen o zo makkelijk maakt,
enorm veel huur bespaart,
een hoop bureaucratie ontloopt,
de gehele wereld als ons erf kent.

O ja, dan komen weer de lockdowns
van de clowns zonder hart, op jacht
naar centen, macht en misbruik,
–maar die laten we links liggen,
als we IerlandΒ΄s binnenwegen nemen
waar de onderbezette garda niet komt.

Ik ben nooit van de centen geweest,
en opeens, deze nacht, heb ik bedacht
heel veel rijkdom te gaan maken,
niet via slinkse wegen maar ronduit,
door kwaliteit in goederen en dienst
vanuit de camper te leveren;
en we komen bij u thuis
voor een extra prijsje,
toch geen cent teveel betaald.

Oprechtheid zal de wereld redden.

Tweemaal in een maand,
bij dezelfde benzinepomp,
kreeg ik teveel wisselgeld terug,
de eerste keer veel teveel,
de tweede keer wat minder.
Ik zei beide keren:
ik meen dat je je vergist.
De eerste zei, dankbaar:
honesty is the best policy!
De tweede zei, beschaamd:
thank you!
Zie je wel: de mensen beseffen prima
wat ze waarderen.

Integriteit is afgeleid
van het vermogen te integreren,
niets te vermijden.

Vasten daarentegen,
het een wijle vermijden van voedsel,
daar verlang ik naar,
lekker die cellen uitknijpen,
hun geheimen laten prijsgeven,
de spieren ontspannen,
de geest op rantsoen.
Vasten gaat aan
wat in het verleden vermeden werd.

Ik weet veel, veel teveel wellicht,
doch van wat ik weet ben ik niets
getrouw, want wat is Β΄wetenΒ΄ nou meer
dan een voorbijgaande gedachte?

Ik zie.
Ik?
Zien.

.

Plaats een reactie