
Heuse regenboog sokken
aangetrokken, koude voeten
lieten me sokken zoeken
toen vond ik deze
met de veel geprezen
veelkleurigheid, komt mooi uit
in de maand van Β΄prideΒ΄.
Hmmm, leuk geknutselde strofe voor een versje, maar nee, vanavond maar eens niet met de waan van de dag in zee. O jee, het rijmen gaat van voort lijkt het wel, is er dan toch weer opzet in het spel?
Had vandaag een meest eenvoudige en tegelijkertijd allesomvattende gewaarwording betreffende de vergankelijkheid van het bestaan. Karin en ik waren vanavond naar zee gegaan, zwommen wat en aten een avondmaal op het strand, waarna we huiswaarts gingen. Lopend over het zand richting auto was er opeens diepe verwondering dat er ΓΌberhaupt van manifestatie sprake was, dat ik daar moest lopen om die manifestatie mogelijk te maken. En als ik dood neerval, valt de gehele wereld met mij mee. Dit riep geen angst op, dit benadrukte veeleer de kostbaarheid van het huidig beleven.
De gewoonte mens is reactief, denkt van alles, trekt draden van betekenis in de geest. Puur gewaarzijn ziet dit, is niet reactief, denkt niet, trekt geen draden. De manifestatie is een verhaal waarbinnen huidig beleven de penpunt is die het verhaal schijnbaar schrijft. Maar er wordt niets geschreven, want alles vergaat onmiddellijk, ook al wil het geheugen anders doen geloven.
We zwommen bij hoogtij, een uur later had de zee zich alweer flink teruggetrokken. Geheugen en vergelijkingsdrift maken daar een verhaal van, maar in feite is er niets gebeurd. Ik zag een vogel vliegen maar bewoog ie wel? Moest denken aan de steeds vaker opduikende filmpjes op het internet van vogels, en ook vliegtuigen, die stil en onbeweeglijk in de lucht hangen.
Leven is lijden en lijden is het gevolg van begeerte. Dat beweerde de Boeddha en ik vermoed dat een mens niet meer hoeft te beseffen om vrij te zijn. De gehele wereld lijkt ingericht om de bewoners ervan de gekte in te drijven. Die drijfjacht kan echter alleen als begeerte een rol speelt, anders zijn de machtswellustelingen niet in staat een persoon te manipuleren. Jawel, kan de lezer tegenspreken: via angst. Maar begeerte en angst vormen een koppel, zijn onafscheidelijk. Zonder begeerte geen angst.
Volle maan. Deze was opmerkelijk groot toen ik tegen tien uur vanavond langs de kust reed en de gele bal net boven de horizon van de Atlantische Oceaan was gerezen. Mij viel de onzin in de kustlijn Β΄IersΒ΄ te noemen. Ik keek ook niet naar een Ierse maan. Ik kijk feitelijk nooit naar iets dat wie dan ook toebehoort, hoeveel borden en hekken mij ook anders willen doen geloven.
In de ochtend weer naar zee. Zondag, waarschijnlijk veel publiek. Vaak is het strand vrijwel verlaten, dan is er geen afleiding en ruimte voor verstilling. Met veel volk is het ook genieten, beschouw ik vreugdevolle taferelen, alsook mij neiging over mensen te oordelen. Oordelen vermoeien mij, maar ze komen ongevraagd op en sterven pas als ik hun ijdelheid doorzie. Mooie gelegenheid hiervoor.
In Ierland klinken geluiden over verplichte vaccinatie. Daar willen we niet op wachten. Ons wonen in het huidig huis staat al langere tijd onder druk; de landlord wil ons eruit hebben en via procedures hebben we dit steeds weer weten te voorkomen. De deadline is nu in september, zowel Karin als ik zijn de procedures goed zat. De dreiging van vaccinatieplicht daarbij heeft ons overtuigd: we zijn klaar met Ierland. Europa lijkt in de slipstream van deze waanzin mee te gaan, maar geheel zeker zijn we hiervan niet. Toch genoeg reden om ons te oriΓ«nteren op landen buiten de EU.
De regenboog sokken gaan zo uit, de volle maan ook, als de diepe droomloze slaap tevens mij laat verdwijnen.
.