Geloven is armoede, zien is rijkdom

Rob Scholte – Point of no return 3, 1996–1996, Oil on canvas,
152 x 152 cm. (59.8 x 59.8 in.)

Had vanmorgen, na het ontwaken, de herinnering aan een flard van de droom die zich daarvoor had afgespeeld. David Icke zat tegen een muurtje vlak bij zee te telefoneren en schoot in de lach toen hij zag dat de branding het kleed vol spullen van Karin en mij te grazen nam. Dat was alles. Hiermee werd ik wakker. Niets spectaculairs, behalve dan dat het best wel imposant genoemd kan worden dat David Icke deze rol op zich had genomen.

David Icke, wiens boeken ik niet las, maar van wie ik zeer veel video´s zag, toont veelal getergd, maar is altijd in volle controle over zijn emoties. Ik waardeer de man zeer en ben blij dat hij het wereldlijk toneel met metafysische blik weet te becommentariëren. Hij roept een ieder die hem beluistert op, vóór alles, niet mee te gaan in de waanzin door overheden voorgeschreven. En te zien hoe overheden in je eigen kop zijn gaan zitten. No consent met de waanzin, dat is genoeg.

Ik heb de droomflard verder niet van een nadere duiding voorzien. Het flard kwam afgelopen dag enkele malen langs en feitelijk genoot ik dan van David´s onbezorgde lach. Die smartphone in zijn hand en aan een oor, dat leek wat op een anachronisme van wie the smart grid zo intens bekritiseert, maar ik dacht er verder niet over na; zijn blijde grijns maakte de meeste indruk, en nu ik dit schrijf is dit nog altijd zo.

Voelt David Icke hetzelfde als ik deze dagen? Die toenemende ontspanning in de lichaam-geest, ongeacht wat de wereld aan idiote taferelen te berde brengt?

Dr. David E. Martin hoorde ik vanavond beweren dat The New World Order zich in de hoek gedrongen voelt, feitelijk al dood is. Dat is fijn om te horen, maar kan tevens bedoeld zijn om mensen in slaap te sussen. Vertrouw ik David Martin? Ja, ik geloof het wel, maar ik draag het lot van mijn leven niet aan hem over, noch aan het niveau van overwegingen waarop hij zich begeeft. Wat dat betreft gaat David Icke dieper, maar ook Icke krijgt mijn blind geloof niet. Daar hebben Martin en Icke overigens ook nooit om gevraagd; ik zeg deze zaken om mijn eigen positie te bespiegelen.

Volgens mij was het Marcel Messing die zei dat de maand september 2023 een ommekeer in het wereldgebeuren zal plaatsvinden. Hij sprak over opspelende sunflares, energie erupties vanuit de zon, die de energievelden op aarde sterk zullen beïnvloeden. Ik heb geen verstand van dit soort zaken, het is mijn vertrouwen in de verschijning en voordracht van Marcel Messing die mij ertoe laat neigen hem te geloven. Maar geloven doe ik niks.

Als kind was het helemaal duidelijk: Jezus van Nazareth was de belangrijkste mens binnen mijn overwegen. Toen christendom verdacht werd, waaronder zeker de Rooms Katholieke Kerk (waarom moet dat met hoofdletters; laat mij voortaan liever gangbare grammatica geweld aandoen), ging mijn aandacht uit naar spirituele scholen die geen God en messiassen in hun midden hadden, zoals het zenboeddhisme en andere non-dualistische stromingen. De leraar die ik het meest citeer is Nisargadatta Maharaj, maar geloof ik hem? Nee, ik versta hem hier en daar en merk dat dat goede dingen in mij oplevert. Aldus ontwaakt vertrouwen.

Nisargadatta wist dit. Daarom zei hij zijn bezoekers (ik parafraseer in het wilde weg): ik wil niet dat je zomaar iets van me aanneemt en alles onderzoekt wat ik je zeg. Het enige dat ik je vraag is je eerste bereidheid mij te beluisteren, zodra je me enigszins verstaat is dit je eigen inzicht geworden, van hieruit ontstaat het vertrouwen om dieper te gaan in wat ik je vertel.

Ik maak hier geen reclame voor een uithangbord. Ik ben er zeker wel voorstander van dat een ieder weet welk mens meest diepe indruk op hem of haar maakt, en dan na te gaan waar deze fascinatie ten diepste uit bestaat. Eerst ken je je idolen, dan bevrijd je je van hen. Niet uit ondankbaarheid; dankbaarheid zal altijd blijven, en een werkelijk levenskunstenaar is blij als je de Oorsprong van zijn of haar kunst verstaat.

Ik zat alleen in de auto en realiseerde me het altijd ware feit dat wat ik nu meemaak, uniek is, nimmer in deze vorm terug zal keren, en dit ten eeuwigen dage. Op later tijdstip zat ik weer in de auto, nu Karin aan het stuur opdat ik me volledig kon ontspannen, en op zeker moment was alles volstrekt filmisch voor me geworden, was iedere vraag naar de oorsprong van of het hoe der dingen vervallen, was ervaren zelf ervaren zelf. Je kunt dan met geen mogelijkheid een schepper verzinnen, menen dat het allemaal AI is, je via een headset kijkt of welke zijdelingse interpretatie je op ervaren zelf ook maar los kan laten. Ervaren zelf, in pure ontspannenheid, weet volstrekt niks. Weet ook niet dat het niks weet. Kali heeft hier haar werk volledig gedaan.

Ik weet niet of het de zonnevlammen zijn. Het kan zijn dat Jezus Christus verzonnen is. Wellicht is David Martin controled opposition. Mijn ontdekking is dat het er in het Geheel niet toe doet. Dat de verdelers hun spel van verdelen van mij mogen spelen, de kern van mij bereiken kunnen ze niet. Omdat de kern van het geheel niet bestaat, het Geheel Is. Vorm is Leegte, Leegte is Vorm. Ieder ding bestaat uit de relatie met zijn omgeving, daarom heeft niets een oorzaak. Wel Oorsprong. De dwaze machtswellustelingen kunnen hier niet bij. Ze doen de ergste dingen, mijn haat krijgen ze niet. Ik staar me niet meer blind op hen. Ze door hebben, betekent dat ze transparant en schijnbaar geworden zijn. Zelfs als ze lieden, die ik lief heb en die hen nog wel geloven, mishandelen. Het kan dit Zicht niet veranderen.

Je hebt de wereld en je hebt Zicht. Zicht is ondefinieerbaar wat het ook maar ziet. Zicht is altijd al verloren in wat het ziet, als het gaat objectiveren wordt dit ´gezien hebben´, wat falsificatie betekent. Wie dit erkent verliest zijn levensbootje aan het alziend oog dat niet langer ´daarbuiten´ kan zijn. Dit ontwaken wordt vaak als blissfull beschreven, maar het is feitelijk harder dan hard, en maakt iedere vorm van menselijk ervaren volstrekt onvermijdbaar. Vrede is, waar dualisme verdwenen is.