Ruis

Is het niet heerlijk je opgeruimd en voldaan te voelen? Ik had dat gisteren sterk en langdurig en vandaag was er weer sprake van ruis. Dan is er een gevoel van gemis, leeft het idee dat er iets gebeuren moet, maar als ik me dan afvraag wat er moet gebeuren dan dwaal ik door de spelonken van een ijdele geest die het feitelijk niet weet.

Op zo een moment kan ik kijken naar de rij boeken op mijn werktafel en me afvragen: waarom zijn er zo ongelooflijk veel boeken geschreven? Is een ieders visie zo uniek dat ze allemaal gelezen moeten worden? Of hebben we hoofdzakelijk te maken met subjectieve meningen die indrukwekkend kunnen zijn, zelfs de spijker op de kop lijken te slaan, maar de plank geheel missen? Zijn mensen met hun gedachten vaak niet ingebed in reeds illusoire contexten?

Van heilige boeken is een zeer beperkt aantal, en die verwijzen allen naar dezelfde Oorsprong. Maar sinds de ratio op het zadel gehesen was als leidend principe voor het menselijk welzijn, ging het feitelijk goed mis. De geschiedenis van de filosofie ontstond. De geschiedenis van denkers, waar voorheen zieners op de zetel van gezag zaten en weinig boeken nodig hadden.

Zieners zien heelheid, denkers zijn gewend aan verdelen, kunnen niet helen. Denkers brengen verdeelde zaken samen die in beginsel al niet verdeeld zijn. Dit is de waanzin.

Ik ervaar vandaag het gevaar mijn levenszin te ondermijnen nu ik alweer geruime tijd bezig ben mij te verhouden met de waanzinnen in de wereld. Als zieners denkers, zonder dat denkers hierom vroegen, zeggen waar de denkers zich vergissen, dan zijn denkers zelden bereid wat de ziener zegt te overwegen. Het past niet binnen hun bedrijf van het leven betekenis geven.

Heeft het leven wel betekenis? Of is er louter de betekenis die we er aan geven, die tegelijkertijd sterft met wie die betekenis hoog wenste te houden?

Een identiteit hoog houden is een hoop werk van iemand die nooit gerust is. Gelijk de jongleur die ballen in de lucht houdt en vreest hiermee te stoppen omdat zijn bestaanszekerheid ermee verloren gaat.

Een identiteit hangt aan elkaar van etiketten en de hun toegemeten betekenissen. Zo vluchtig!, en we verdedigen het met ons leven, terwijl het ons leven kost. Iedereen in het mondiale gekkenhuis lijkt in de valkuil betrokken te zijn. Er zijn uitzonderingen, en die noemen we spiritueel. Die vinden het werelds bedrijf illusie en houden zich louter bezig met het realiseren en bestendigen van het Besef van Oorsprong.

Ik begin nu ook naar laatstgenoemde mogelijkheid te neigen. Welke communicatie is nog niet aangedaan door het verdeel en heers spel?

Dit overwegende wil ik graag mijn waardering voor David Icke uitspreken. Hij ziet het verdeel en heers spel en blijft verkondigen dat ieder mens vrij Bewustzijn is die hier op aarde een tijdelijke ervaring meemaakt. Hij ziet ook dat mensen dit vergeten zijn. Toen hij zo een dertig jaar geleden begon te spreken in het openbaar werd hij volstrekt belachelijk gemaakt, nu heeft hij meer luisteraars dan ooit. En deze dagen verheft David zijn stem meer en meer als ook hij moet beleven dat zij die ontwaakte tot de valse mondiale agenda, zich toch weer laten verdelen door één van de nieuwe trucs van die agenda. Rancune op rancune op rancune, dat is wat hij in het Midden Oosten conflict ziet, en het is met welk ander conflict dat niet wordt bijgelegd vanzelfsprekend niet anders.

We praten over twee niveaus: Bron en haar verschijnselen, ofwel: non-dualisme en dualisme. Dualistische zaken kunnen alleen in wijsheid gehanteerd worden vanuit non-dualistisch standpunt. Ieder ander standpunt kiest partij en verdeelt, kan bij voorbaat de Oorsprong van wat dan ook niet vinden.

Ik ben Oorsprong. De Israëliet is Oorsprong en de Palestijn is Oorsprong. Als ze dit niet meer zien zijn ze in labels verdwaald en beginnen genocide. Het is nooit anders geweest in de geschiedenis van de mensheid. Woorden als ´geopolitiek´ slaan werkelijk nergens op; een ieder heeft in te zien wat hier besproken wordt. Tijd om alle labels, etiketten en identiteiten af te doen.

Ruis is aangeleerd. Niemand wordt met ruis geboren. Veel mensen liggen wel met ruis in hun stervensuur en dit is uiterst pijnlijk, hels. Wil je graag gelijk hebben met je ijdel label standpunt, of wil je in Vrede kunnen sterven? Die vraag is bij deze gesteld aan iedere boreling, ongeacht huidskleur, nationaliteit of aangeleerd geloofssysteem in welke zaak dan ook. Wie de conditionering (programmering) die hier in het spel is eenvoudig en oprecht aanziet, erkent dat ie volledig alleen is. Vol Ledig Al Een.

Het lijkt wat op de filosofie van het solipsime welke verklaart: alleen mijn persoonlijke geest bestaat en de rest is onzeker. De beperking van solipsisme is echter het denken zelf. Er is niet iemand die dit alles verzint. Alles is, en wat vergankelijk is, daar wil je niet in wonen. Ook niet in de opvatting van solipsisme. Verhuizen hoeft niet, want wie dit ziet Is Altijd Al, zonder ruis, Thuis.

Groet aan de lezer!