Vasten maakt los

Dunworley

Het was lang geleden maar nu was het er dan toch van gekomen: een korte periode vasten. De periode besloeg twee dagen, de derde dag at ik rond vier uur in de middag weer wat. Het is altijd weer een interessante reis, waarbij het gemoed door toestanden gaat die wijzen op het loskomen van toxische stoffen uit de lichaamscellen. De eerste dag gebeurt er nog niet veel opzienbarends, dag twee is er meer te beleven in deze. Tijdens een van de eerdere vastenperioden, toen Karin en ik dit samen deden, ervoeren we beiden op dag twee dat de wereld filmisch op ons overkwam, we louter toeschouwer waren geworden. Dit benoemden we toen beiden als een high gevoel, dat zeer comfortabel aandoet. Deze keer echter was de tweede dag van een andere orde. Door onthouding van voeding gaat het brein op een lager pitje functioneren, althans, de stroom van gedachten komt in grote mate tot rust. Dit maakt het mogelijk dat psychosomatische sensaties zich tonen zonder dat ze direct daarop door het denken worden overgenomen, gelabeld en geïnterpreteerd. Het voelen zelf wordt zo niet onderbroken en kan zich verdiepen. Tijdens het gooien van wat pijltjes op een dartbord in de avond meldden duistere gevoelens zich, zwemen van verleden die ik ongemoeid liet, louter beleefde. Ervaren zonder me in verhalen te verliezen. Er diende zich überhaupt geen verhalen aan die moesten verklaren wat zich hier voordeed. Op zeker moment legde ik de pijltjes neer, liep vanuit the shed, via het washok, de keuken in, en vertelde Karin wat er speelde.

¨Dat is mooi¨, zei ze, ¨de boel komt los.¨

De boel is een term voor eigenlijk alles dat als lijden in onze lichaamscellen ligt opgeslagen als we erover spreken. We zijn geïnteresseerd in alle mogelijke wijzen om de lichaamscellen die oude pijn te ontfutselen. Als de benadering geestelijk is houden we van benaderingen van wijze sprekers die aanraden je niet met het denken of de hoedanigheden van de lichaam-geest te identificeren, omdat, zoals Nisargadatta Maharaj dat zo fraai verwoordde: het instrument niets zegt over de gebruiker ervan. Ondertussen blijft het wenselijk, waar mogelijk, blokkades te overkomen.

De tegenwoordige ´wetenschap´ is een verlengstuk van farmaceutische belangen, en een manier om de wereld om zeep te helpen. Het is, Nota Bene, dezelfde cult die de klimaathysterie promoot. Een ieder die met gezond lijf en verstand psychosomatische klachten benadert, aldus Big Pharma niet dient, moet in de ban. We zien het wereldwijd. Ik ken het circus, maar leidraad is het niet in ons leven hier.

Ik was de tweede dag van vasten a-praktisch, onhandig, stuntelig. Motorische desoriëntatie, tegen dingen aanstoten, voorwerpen laten vallen. Het werpen van darts ging daarentegen buitengemeen goed. Maar dat kunstje had al een groeistuip in me doorgemaakt, toen ik nog at, nadat ik simpel de lichaamstaal van Raymond van Barneveld tijdens zijn gooien had gezien en doorvoeld. Ik imiteer de de stijl van menig darter als ik merk dat ik niet goed gooi, en zo kom ik tot wonderlijke ontdekkingen die mijn spel verbeteren. En nu, a-praktisch en met knorrende maag, wist ik die triple twenty eens in de drie pijlen toch wel te raken.

Het helende aspect van vasten is zeer zeker dat ik zo te zien krijg wat vaste gewoonten in mij zijn; door niet te eten worden deze verstoord en zo krijg ik ze te zien. Zo krijg ik tevens te zien welke overtuigingen en geloofssystemen er in mijn conditionering werkzaam zijn. Regelmatig vasten is mijn inziens een enorm voordeel voor ieder mens die tijdig wil weten of ie onlangs nog ongemerkt in fixaties terecht is gekomen. De wrijving die vasten oproept in de lichaam-geest, is precies de info die ik hier bedoel.

Vanmorgen had ik echt wel zin in ontbijt, maar ik voelde tegelijkertijd dat iedere extra minuut langer vasten meer ouds zou losweken en verwerkbaar maken. Bovendien is onze woonplek onzeker en zouden we in de avond een woning in Macroon bezichtigen; ik zou Karin na haar werk oppikken in Bandon, en ik had me bedacht dat het dan wel aardig was een avondmaaltijd mee te brengen. Tijdens het bereiden van een aardappel- en groensalade heb ik me weer voedsel toegestaan. Maar ik loop op zaken vooruit.

Want toen ik Karin vanmorgen in Bandon achterliet en terug reed naar huis op een lege maag, was mijn ervaren er een van louter waarnemen. Ik maakte alle bochten, niet langer a-praktisch, door het groene landschap en genoot volstrekt van de Vrede in alles. De reeds aanwezig herfstbladeren die door af en toe verschijnende auto´s in cirkelwindjes werden opgeworpen gaven mij de diepste gewaarwording van Schoonheid, dit zonder de fixatie dat ik Schoonheid via zulk een gewaarwording, als herinnering, diende vast te houden. Het idee ´ik zie´ had plaats gemaakt voor zien zelf, zonder dat iets kleefde. Op zeker moment zag ik een langzaam rijdende vrachtauto voor me, en ik was me gewaar van mijn eerdere oordelen over onbekwame of trage bestuurders van motorvoertuigen, maar nu voelde ik Liefde, ja, onverminderd Liefde voor de vrachtauto voor me. Ik glimlachte: houden van een vrachtauto? Ja, houden van een vrachtauto! Dan is het raar te beseffen dat je zelf uit het plaatje verdwenen bent, want precies op dat moment is dat oude lelijke zelfreflectief anderen verbeterende ikje weer in het plaatje om het te verdelen.

Daarom wil ik de volgende keer langer vasten. Alle demonen uit mijn cellen bannen. Ik deed het eens acht dagen, maar ik keek ondertussen wel alle seizoenen House of Cards, dus tezelfdertijd liet ik demonen binnen. Volgende keer langer vasten. Lege maag, gitaar, toetsenbord, schildergerei, de natuur, mijn lieve vrouw, onze vrienden, de koude duik bij geen extreem weer (nu reeds twee dagen stormachtig en alleen doodswens gaat nu zwemmen), en zien, beleven, doorvoelen. Vasten is een goed idee, het maakt me los.

.