Worden we bedonderd of bedonderen we onszelf door te blijven kijken naar wie ons bedonderen? Het is op zijn minst vreemd te noemen, als je weet dat iemand alles dat ie zegt bij elkaar liegt, je toch die persoon jaar in jaar uit blijft volgen om…om vast te stellen dat die nog altijd liegt. De tegenwerping tegen mijn benadering hoor ik al: Β¨ja, maar de oplichters bepalen ondertussen wel ons leven; we kunnen dat niet negeren!Β¨ Ik draai dit graag om: je kunt het wel negeren en dan bepaalt het je leven niet meer. Dan kom je ze wel tegen als ze je vrijheid willen beperken.
Alle beperkingen die globaal zijn ingesteld gedurende de covidhoax (en ervoor en erna), liggen in het geheugen van alle wereldburgers opgeslagen, en het is hoog tijd om hier uit te breken. Ongemerkt is men Β΄op zijn woorden gaan lettenΒ΄, wat neerkomt op zelfcensuur. Aldus heeft er mindcontrol plaatsgevonden, is deze nog altijd actief, zijn de oplichters geΓ―nternaliseerd. We zijn zo onze eigen bewakers geworden. In opstand komen tegen onderdrukkers, waar je jezelf onderdrukt, is niet adequaat. Zelfonderzoek is vereist om al die geΓ―nternaliseerde beperkingen, waar ze optreden, per direct radicaal op te ruimen.
De massapsychose is me bekend, ertegen strijden is meer van hetzelfde gebleken. Laat mij liever met Karin, als we morgen in de natuur wandelen, overwegen welke stappen we willen nemen in een wereld waarin alles mogelijk is. Alle wensen van ons inventariseren en daarbij niet klein denken binnen de aannamen van wat we mogelijk achten, nee: wat we werkelijk willen, ongeacht overwegingen over haalbaarheid, weer vΓ³Γ³r alles beseffen. Dat is een hygiΓ«nisch dingetje om te doen voor iedere lichaam-geest die vrijheid overweegt en graag creatief leeft.
Doelen stellen, dat doen we hier in huis wel met de tong, maar een gestructureerd pad met subdoelen heeft zich daarbij nog nooit afgetekend. Daar wil ik graag zaak van maken. Als zowel Karin als ik onze wensen hebben kenbaar gemaakt, zullen we wegen uitstippelen om er te komen.
Een boek schrijven, daar denk ik al sinds mijn puberteit aan, maar ik leefde altijd zonder me te committeren aan zulk een taak. Dan kan het helpen zulk een taak in deeltaken uit te splitsen, bijvoorbeeld: deze week heb ik één hoofdstuk van het te maken manuscript geschreven. En zo omgaan met alle doelen: opsplitsen in kleinere doelen die goed haalbaar zijn in een korte periode, zodat het grote werk op den duur gestalte zal krijgen. Het voordeel van deze werkwijze is tevens dat er momentum ontstaat, omdat er reeds aan het werk begonnen is waar anders procrastinatie het geval zou zijn.
Karin heeft genoeg wensen, die zal ze zelf opschrijven. Ik zal met de benadering hierboven beschreven al mijn creatieve bezigheden meer gestalte geven. Karin heeft me al vaker aangespoord iets met mijn fotografie te doen en ik bracht dan allerlei belemmeringen aan: de kosten van het laten afdrukken en inlijsten, het probleem dat een afdruk dan niet is zoals ik het hebben wil, en zo meer. De oplossing is vanzelfsprekend dat ik bij het afdrukken betrokken ben en de financiële druk laag hou door niet verder te kijken dan de kosten van één foto met een fraaie lijst per keer.
Mijn gitaarspel blijft vooruit gaan. Ik ken mijn beperkingen en leer ook goed die beperkingen te omzeilen en een sfeervol stuk muziek te laten horen. Karin hoort er steeds gevoel in, en dit is vanzelfsprekend waarom ik de gitaar zo graag beroer. Klein denkend: deze maand heb ik één stuk muziek naar tevredenheid opgenomen. Een jaar verder is dit een volwaardige cd.
Het schilderen op canvas, ook dat gaat beter, maar ik heb mijn vorm in deze nog niet gevonden. Ik besteed er relatief ook weinig tijd aan. Terwijl ik toch zeer veel plezier beleef aan met louter kleuren niet bestaande tot bestaande beelden te toveren. En dan te nuanceren waar mijn aanleg dit toestaat. Karin zegt vaker, en ik denk dat ze daar een punt heeft, dat ik het best uit de verf kom met pastelkrijt. Pisces, mijn sterrenbeeld Vissen, komt ook lekker los met waterverf. Toch wil ik gaarne met acryl aan de slag blijven en straks, na zeker zes jaar, ook olieverf weer proberen. Kleinere doelen stellen zal ook hier helpend zijn. Een goede vriend van ons, autodidact, maakt prachtige doeken, en eenmaal gingen we er al samen op uit om te krijten in de natuur. In Skibbereen opperde hij, bij de balie van The Art Centre, dat wij samen graag een tentoonstelling willen geven. Dat kan, was de response, en later leerden we dat dat pas in 2025 zal zijn. Prima, heb ik nog even de tijd.
Over sculpturen heb ik het nog niet gehad. Daar was ook weinig reden toe omdat ik me er alleen in een ver verleden mee bezig heb gehouden. Onzekerheid van woning maakte dat ik er hier niet aan begon, terwijl er een geweldige werkplaats voorhanden is. Daar heb je het weer: overwegingen van beperkingen hielden me af van wat ik in vrijheid zonder uitstel zou doen. En die vrijheid is al het geval! Draaien we dus om. Tijd om flink wat klei te kopen. En soldeerapparaat heb ik reeds waar het gaat om metalen voorwerpen tot iets fraais te smeden.
Dit huis aan The Atlantic is fabuleus, zal makkelijk bij tijd en wijle gemist kunnen worden als we eenmaal ergens anders wonen, maar de kans in deze is: nu we een valide brief hebben dat we dit huis binnen een half jaar dienen te verlaten, is er de urgentie ontstaan die uitzicht op een council house biedt. Met bijkomend voordeel dat de staat daar flink aan meebetaalt. De 1000 euro huur iedere maand nu kan dan zomaar vervallen tot 400 of minder. Van wat je dan overhoudt kun je heel wat fotoΒ΄s inlijsten, om maar iets te noemen.
Mijn conclusie vanavond is: wees onbeperkt als je je diepste wens wilt kennen, als je deze wens wilt vervullen kan klein denken een revolutie ontketenen.
.
πΌπππππ£π π½πππ πππππ 