Dankbaar in Courtmacsherry

Opmerkelijk, het is winter en we smelten tot elkaar. Zorgen die we hadden maken plaats voor opgeruimdheid in een chaotisch huis. De verwarming doet het nog altijd niet en toch zitten we er warmpjes bij. Het laminaat werd niet afgeleverd doch onze vrede bleef gegrond. We voelen ons rijk, worden niet van de wijs gebracht door rancuneuze acties van onze vorige landlord, die alle deuren van ons vorig huis afsloot zodat we ons waterfilter niet op konden halen. Hij wist dat we deze nog moesten ophalen, zit ons dwars. Hij heeft nog een zaak aan zijn broek hangen, omdat ie tweemaal medewerking weigerde, voor belasting teruggave en voor huurbijstand. Kan hem een goed aantal duiten gaan kosten. Als hij zich als een aardige vent had gedragen was de aanklacht helemaal niet nodig geweest. Wij liepen 600 of meer euro per maand mis door zijn toedoen. En nu hij stommetje speelt, nog altijd nergens op reageert, vind dat hij wel een forse rekening verdient. Mag ie dat waterfilter van 17 jaar oud houden, kopen wij een nieuwe.

Karin maande mij tot rust toen ik pissig werd over mensen die weigeren te functioneren, die werken voor een salaris maar niet voor hun plezier, die geen verantwoordelijkheid over hun daden voelen maar wel zeer veel bezwaar tegen wat hen te doen staat. Karin zei dat ik er mijzelf alleen maar mee schaden kan. Ze heeft gelijk. Het komt ook voor dat het andersom is, ik de rust bewaar en Karin vraag hetzelfde te doen als iets haar niet zint. We coachen elkaar in vrede. Denkend aan hoe vaak en fel we met elkaar gestreden hebben mag ik wel stellen dat we een goed team in deze zijn geworden.

De komende twee dagen is Karin vrij van werk. We gaan naar een tweedehands winkel met prachtige spullen waar we vaker kwamen als Karin stelde: Β¨Als we eenmaal ons eigen plek hebben, dan kunnen we enkele van de prachtige meubeltjes kopen.Β¨ En nu hebben we ons eigen plek. En Karin is binnenkort jarig. Dat wordt strooien met cadeautjes. Dit klinkt heel gul van mij, maar het geld komt uit een enkele pot.

De afgelopen drie avonden hebben we gewandeld. Niets houdt ons meer tegen dit te doen: er zijn voetpaden, er is goede verlichting, we hoeven niet te vrezen door autoΒ΄s overreden te worden. De sfeer is Courtmacsherry is vredig, je ziet aan alles dat de mensen het mooi en schoon willen houden en hierin samenwerken. Karin zei tijdens de wandeling vanavond dat ze voor het eerst, sinds ze in Ierland is, deel van een gemeenschap uit wil maken. Ik voel dit ook, liep gisteren naar het enige winkeltje in onze woonplaats en begon een gesprekje met de vrouw achter de kassa. Ze vertelde dat het winkeltje draait op vrijwilligers. Is het voor charity, vroeg ik? Nee, zei ze, er was alweer aardig wat jaartjes terug een winkel maar die was met de eigenaar vertrokken, toen hebben de bewoners hun koppen bij elkaar gestoken en zijn tot dit initiatief gekomen. We liepen weer langs dit winkeltje vanavond toen Karin zei dat, als ze hier ook aan Tidy Town doen, ze hier graag aan meedoet. Tidy Town staat voor de gelegenheid waarbij inwoners die zich hiertoe bereid voelen gezamenlijk de buurt schonen van afval. Maar ik zie nergens afval. Mensen gaan goed om met de dingen hier.

Vandaag de Kia Picanto gewassen, gevuld met 20 euro benzine en een flesje olie gekocht voor nood, en in de achterbak gelegd. Nu kan het karretje verzekerd worden en heb ik voor het eerst in mijn leven een eigen autootje. Enige maanden terug heb ik deze al laten opknappen in een garage zodat deze door de National Car Test (NCT-keuring) zal komen die ik weldra zal plannen.

Als ik zo volledig mobiel ben geworden kunnen er activiteiten ontplooid worden, als Karin met de Daihatsu Sirion naar haar werk is, die voorheen niet zo vrijelijk mogelijk waren. Car Boot Sales bijvoorbeeld: spullen die we niet meer nodig hebben kunnen in de auto geladen worden en dan rijd ik op de juiste datum naar de juiste plek, gooi de achterklep open en bied wat ik meebracht te koop aan voor een sympathiek prijsje. Maar ook het bezoeken van galeries om mijn fotografie, teken- en schilderwerk aan te bieden is zo op ieder gewenst moment mogelijk geworden. Tekenen en schilderen kan ik niet erg goed, maar gezien het niveau van wat galeries in Ierland aanbieden, geef ik mij een goede kans hierin succes te sorteren. En ik kan, als ik zin heb, rijden naar een van de vele prachtige natuurgebieden; het is verlangen dat onmiddellijk in te willigen is. Rijkdom is niet veel bezit, rijkdom is de vrijheid te ervaren wat je wilt ervaren, en als dit laatste niet lukt, in plaats van te nukken te ontspannen in wat er aan rijkdom rest.

Dank lezer!

Plaats een reactie