We branden de laatste kolen. Kregen afgelopen dag de sleutels van ons nieuwe huurhuisje. Eenmaal binnen bleek het groter dan het van buiten bezien leek. Met een heus ligbad in de doucheruimte. Woonkamer en keuken, grote slaapkamer en een werkkamer voor mij. En de huurprijs nog veel lager dan we vermoedden: ik meen zo een 62 euro per week. Wauw, we vallen wel in de prijzen deze dagen.
De eerste spulletjes gebracht, een ritje van ik schat zo een 7 minuten. We hebben nu twee huizen, zij het slechts voor enkele dagen. Het council huis heeft in de keuken alleen een afzuigkap aanwezig; koelkast, wasmachine, kookplaat en oven kochten we vandaag in ene keer: voor β¬1860 de onze, inclusief bezorging en installatie. Kan komende dinsdag geleverd worden. En we keken voor laminaat, want bezijden de keuken, welke reeds vloerbedekking kent, liepen we overal op beton. Voor rond de β¬1000 hebben we het laminaat, wat het laten leggen ons kosten zal vinden we nog uit. We spreken hier over flinke bedragen, maar we betalen per maand voortaan ruim β¬700 minder huur, dus we kunnen ons de uitgaven veroorloven. Bovendien ligt er a grant in het verschiet die zo een β¬2000 of meer zal bedragen.
Karin en ik, in de tijd dat we steeds dakloos dreigden te raken, hebben leren ontspannen en vertrouwen. Luisteren naar Joseph Murphy was hierin helpend; Murphy adviseert je zorgen, die je onderbewustzijn het gevoel van armoede influistert, wat het onderbewustzijn vervolgens waar gaat maken, om te keren tot wat je werkelijk wilt, en het gevoel in te nemen dat wat je werkelijk wilt reeds bereikt is. Hij noemt dit ergens ook wel technical prayer.
Ik mag ook graag luisteren naar Lester Levenson, die niets anders beweert. Lester zegt: the mind is a creator. Hij voegt hieraan toe: als je niet voor ogen houdt wat je werkelijk wilt, en wat je werkelijk wilt niet voelt als feitelijk reeds bereikt, dan wordt er een notie van tekort naar het onderbewustzijn gezonden, en het tekort zal voor je worden verzorgd. Wees dus wakker op dit punt. De bewuste aandacht is steeds de schepper van wat daarna komen gaat. Mediteren op angst maakt meer angst. You become what you meditate on. Hoeveel onbetaalde rekeningen je ook hebt liggen, voel dat de goddelijke levenskracht en wijsheid door je heen werkt en alles voor je zal oplossen. Het probleem is in feite de controlegeest. Durf die los te laten voor Waarlijk Vertrouwen, en Wonderen zijn mogelijk geworden. En het bewijs hiervoor ligt dan niet in een verre toekomst, als je dit werkelijk toestaat, zul je dit snel ervaren. Het betekent echter niet, zeg ik op eigen naam, dat de genade verloopt via de kanalen van de controlegeest die je hiervoor adoreerde. Van psychische desoriΓ«ntatie zal hier stellig sprake zijn, maar dat deert de altijd al ontspannen getuige in vertrouwen niet.
Met goede vrienden spraken Karin en ik onlangs over het feit dat je zonder zekere mental breakdown niet werkelijk tot diepere dimensies van het bestaan kunt doordringen. Bij onze laatste ontmoeting refereerde ik hieraan, zeggende: ik meen dat we aan een volgende mental breakdown toe zijn in de overweging van onze intuΓ―tie dat alles, maar dan ook alles illusie is. Er viel een stilte, ik hoorde dat ik werd gehoord. Als alles illusie is, dan is ook de opmerking dat alles illusie is, illusie. Oorspronkelijk Besef klaart op.
In alles dat beweegt beweegt er iets niet. We kunnen dat de waarnemer noemen. Maar als je de waarnemer wilt zien dan is de ziener niet te zien. Je bent de Onbekende die onbewogen alles dat zich maar manifesteren wil waarneemt. Er bestaat aanvankelijk geen macht over wat zich manifesteert, maar identificatie met manifestatie en controlezucht hierover kan ieder moment onmiddellijk als illusie worden doorzien, omdat alles stromende is. Als het stromende stromend mag zijn, ontluikt het dieper zien, dat er altijd al was, maar door controlezucht en arrogantie steeds verduisterd was. Bij deze realisatie kunnen mensen intens gaan huilen of ze komen in een onbedaarlijke lachbui terecht waaraan geen eind lijkt te komen. Aan alles komt vanzelfsprekend een eind. De twee genoemde reacties op de realisatie zijn niet meer of minder dan de karmische uitloop van opgeslagen delen verleden; niks mis mee, niet aankomen. Vrede is reeds het geval.
Ik opende dit bericht met een vintage plaatje van lava lampen. Ik hou van vintage afbeeldingen van allerlei soort, omdat ze de onhoudbaarheid van gedateerde feiten en vormgeving goed tonen. Lava lampen uit de zestiger jaren tonen dit dubbel en dwars, dat vind ik fraai.
Zeker zo fraai vind ik de vintage foto die stilstaat en juist weer beweging suggereert. We zien een stilstaand plaatje dat suggereert dat er ieder moment iets kan gebeuren. Doodgewone fotoΒ΄s kunnen mij in deze zin diep beroeren.
Er is iets zeer moe in mij, en dit heeft niets te maken met de verhuizing. Het heeft te maken met waar ik mijn levensenergie onnodig aan verlies. Zaken die wel intrigerend zijn, waarmee ik wel een aardig intellectueel puntje van analyse kan scoren, maar die in het geheel verder niemand dient, omdat de ware keutel van levensproblematiek nu eenmaal niet in de periferie en symptomen ligt. Ik heb me vanavond bijvoorbeeld bezig gehouden met het volgende vraagstuk.
Het antwoord dat ik vond bleek fout te zijn toen ik in de reacties eronder op Twitter het getal 21 meermalen zag verschijnen. Dus ik ben dom, is de suggestie.
Er zijn genoeg bezigheden die werkelijk niets dienen en die ik volg, van jigsaw leggen tot dartwedstrijden spelen en bekijken, om maar eens wat verheffende zaken te noemen. Karin zegt dat puzzelen ontspant, ik zeg hetzelfde van pijltjes gooien, maar waarom is ontspanning afhankelijk van een steeds terugkerende activiteit? Ik ga niets verbieden, zal mezelf en anderen alles toestaan, maar verwacht desondanks dat deze eenvoudige vraag mij vaker eerder naar een mij onbekend boek zal doen laten grijpen, me The Seven Walks zal laten afleggen, me mensen zal laten ontmoeten die ik tot hiertoe, in mijn onmetelijke arrogantie, het ontmoeten blijkbaar niet waard heb gevonden. We kunnen Artificial Intelligence wel second life noemen, wat het zeker is, maar een jigsaw is dat ook, want je maakt iets dat voorspelbaar is. Ik wil geen voorspelbare zaken in mijn leven. En laat dat Β΄mijnΒ΄, nader bezien, er ook maar uit.
Twee huizen, verhuizing; er ontstaat een soort tussen wal en schip gevoel. Verhuizing en vakantie staan hoog op de lijst van oorzaken voor psychose. Vastigheid en bekendheid worden ondermijnd. Niet iedereen verdraagt dat goed. Ik voel er ook spanningen in: Karin ziet een zekere aanpak voor actie, ik zie dat anders, en bij verhuizing zijn er veel van dit soort situaties. Welke aanpak beter en efficiΓ«nter is bespreken we veelal niet eens meer. We geven af en toe mee of niet, en dat bepaalt de dynamiek. Het lijkt op een symbiose, en dan is het fijn in de late avond de eigenwijze Lips weer even uit te laten. Being Alone, in Her-Kenning, is voorwaarde voor All One, anders wordt het een zooitje en moet een desastreuzer opruiming beginnen.
Geen copyright verantwoording voor getoonde plaatjes. Maar als je het wilt weten: God. En dan niet die waartegen je niet blasfemisch mag zijn, maar de Bron die alles dat maar mogelijk is mogelijk maakt ieder moment opnieuw. Goed gaat kwaad niet verslaan; ze verschijnen, bestaan en verdwijnen tegelijkertijd. GOD als afkorting: Geboorte, Onderhoud, Dood. En onder al deze illusies ligt wat je te realiseren hebt. Moet lukken, want je bent het Al Vol-Ledig voordat enige zelfreflectie je om de tuin leidt.
Dank lezer!
.
πΌπππππ£π π½πππ πππππ 
https://robscholtemuseum.nl/joost-lips-vergankelijkheid-in-het-onbewogene/
LikeLike