Wonen, leven en straight zijn

Karin en ik, we hebben vanavond even flink uitgepakt en waar we maar konden elkaar krachtig uitgekafferd. Nu kan het nog. Als we straks, waarschijnlijk ergens in december, onze nieuwe huisje betrekken, dan hebben we weer buren. Dat zal wel even wennen zijn. We mogen graag schreeuwen om niets. Lekker vastgelopen propjes energie in het lijf los trillen; werkt ook goed tegen de kankerverwekkende vrije radicalen.

Wat gaat het alternatief voor onze hysterische uitspattingen worden? Ik meen dat het antwoord hierop zich vanavond aandiende, toen ik op de gitaar House Of The Rising Sun tokkelde en we samen, wat we lang niet deden, uit volle borst zongen. Dat mag ook in het nieuwe huis, want dit is cultuur en daar kan geen mens tegen zijn.

Het huisje kent een woonkamer, een keuken, een gang en twee slaapkamers. Er is een puntdak zonder ramen, ben benieuwd of we van dat zoldertje wat kunnen maken. We hebben het huis, dat met andere nieuw gebouwde woningen nog altijd door hekken omsingeld is, alleen van de buitenkant nog kunnen inspecteren. We zijn er blij mee. Het geeft ons rust, want een council house daar wordt je niet zomaar uitgezet. En we gaan waarschijnlijk de helft betalen van wat we nu aan huur kwijt zijn. En mocht de Staat der Nederlanden besluiten dat ook de pensioenen geplunderd moeten worden, dan zakt de huurprijs met het dalend inkomen mee. Vrienden van ons bewonen een council house en betalen 20 euro per week. Dat is goed te doen.

Vanuit ons nieuwe huis is het strand, binnen een kwartier schat ik, te bereiken. Twee minuten langs de openbare weg, linksaf en dan volgt een fraaie wandeling tussen bomen en weilanden, langzaam naar beneden. De ingang van het bos waar wij altijd graag wandelen zal zo een 15 minuten lopen zijn, maar ik heb gezien dat vlakbij ons huis een muurtje op twee plekken is afgebrokkeld; heel gemakkelijk kan daar het bos al betreden worden. Het centrum van Courtmacsherry is, via een U-bocht naar beneden, wandelend binnen 5 minuten bereikt. Loop je dan linksaf, dan is The Golden Pheasant, nog geen 100 meter verderop. Je kan er wat eten, maar Karin en ik komen er voor de koffie en thee. En voor de poes die er verblijf houdt en op zonnige dagen zich graag op het terras begeeft. Dit was ook de plek waar ik het stel voor het eerst ontmoette waarvan Karin reeds wist dat ze de covidhoax doorzien hadden.

Toen ik het huurcontract zag, zag ik regeldwang en betutteling. Wangedrag wordt niet getolereerd. Of we even binnen de lijntjes willen blijven lopen. Ik besloot de waanzin verder niet te lezen. Het voelde even alsof ik in een val werd gelokt, maar dat kan alleen als ik niet straight ben. Als straight zijn betekent dat we ons huis verliezen, dan verliezen we ons huis. Meer betekent het niet. Maar dat is wat al te voorbarig. Ik ben best een fijne vent. Van mij mag iedereen in fabels geloven, maar als het inhoudt dat een fabel een mens krenkt, dan zal ik dit benoemen. Niet aan de eerste beste voorbijganger, maar als een gesprek langer duurt en wezenlijke zaken raakt, dan vanzelfsprekend wel.

Ik leer met Karin mee, om het zo maar te zeggen. Zij ziet veel mensen, ik zie ze weinig, hoor haar en reflecteer op wat we bespraken. Toen ik naar Ierland kwam had ik geen rijbewijs, en zonder rijbewijs ben je in Ierland eenvoudig geïsoleerd; het openbaar vervoer zoals ik dat in Nederland kende, is hier niet voorradig. Ondertussen heb ik al jaren een rijbewijs, maar Karin gaat er maar steeds met de auto vandoor. Haar excuus is werk om inkomen te genereren. Ik vind het een goed excuus. Maar nu de huurkosten devalueren van 1000 naar rondom 500 euro, gaat de Kia Picanto in de verzekering! Voor het eerst in mijn leven een eigen auto!

Zal je zien, –volgende week weer een rechtszaak over een aanrijding van lang geleden met wat cannabis in mijn bloed–, dan wordt mijn rijbewijs ingenomen. Dat is een zeer merkwaardig proces. Er gebeurt niks omdat de Garda man die mij inrekende, voorbarig bloedafname van me wilde wat ik niet weigerde, steeds maar niet komt opdagen. Mijn advocaat, die vele centen van me opstrijkt met een meest eenvoudige zaak waarin geen progressie te traceren is, zei dat als die agent nu weer niet op komt dagen, dat dan de zaak in het geheel vervalt wellicht. Maar zijn laatste email sprak nu over de mogelijkheid van seponering. Zo houden ze je aan het lijntje en laten ze je betalen.

Het systeem is wet? Volgens de meeste mensen wel. Ik vind wie zo denken stuk voor stuk geschift. Natuur kent geen systeem. Een systeem is door mensen gemaakt en blinkt uit in tekortkoming en bureaucratie. Dat systeem heeft een bedoeling. Het melkt je uit via langzame methoden die net nog vriendelijk genoeg zijn dat je die methoden niet weigert.

Belasting betalen is oorlog, kindermisbruik en oplichting financieren. Maar als je geen belasting meer wilt betalen is je dit onmogelijk gemaakt, tenzij je je inkomen opgeeft. Ik geef mijn inkomen niet op, het wordt steeds maar weer van een ieder gestolen. Stukje bij beetje, zodat je denkt dat het geen misdrijf betreft. Het is ondertussen de grootste misdrijf in de geschiedenis van de mensheid. En dan heb ik niet niet over de centen maar over het intens sadisme dat dit systeem draaiende houdt, en mij inderdaad niet menselijk voorkomt. Satanisten zijn domme volgers.

Ik weid niet verder uit hierover, de zaken zijn voor vandaag weer voldoende benoemd. Ik ben blij te bespiegelen op het gekkenhuis zonder me er deel van te voelen; ik voel me niet verdeeld op die manier. Het doet pijn dat zoveel mensen gek zijn, maar ik baseer mijn aandacht niet op dat feit. Constateren en loslaten, dit is mijn devies. En dan houd ik eenvoudig mijn eigen gekte over. Daarover later meer.

Wie hier nog lezende is: mijn support heb je!

.