Nou Lief

Nou Lief, nog even en je bent de enige nog die dit weblog bezoekt. Ik heb ondertussen een nieuwe site aangemaakt waar ik onder schuilnaam opnieuw mijn gang zal gaan, maar ik vermoed dat ik de alomtegenwoordige shadowbanning daarmee toch niet zal weten te ontwijken, zelfs al zet ik een VPN aan. Zit af en toe wat te peinzen, hoe toch meer mensen te bereiken, maar adviserende computerkenners laten me weten hoe ingewikkeld het is je reeds bekende digitale identiteit te verbergen in een nieuwe online onderneming.

Ik denk dat ik weer meer en meer terug naar het schrift ga. Teksten uitprinten en mensen in de handen duwen. Sinds mijn jeugd heb ik geen manuscript meer naar een uitgever laten uitgaan, ook dat speelt geregeld door mijn hoofd. Boeken in eigen beheer uitbrengen is ook een optie. Dan gaat het bloggen meer naar de achtergrond en is het tijd voor enorm veel redigeerwerk van reeds bestaande teksten.

Wat een klerezooi in de wereld, en wat een weelde waarin wij nog mogen leven. We komen niks tekort, maar als je de berichten vanuit de wereld verneemt weet je dat niemand veilig is. Veiligheid was al nooit in deze wereld te vinden. Alleen in het Hart, Bewustzijn, God. Wij zien God niet als een Wezen buiten ons, wij zien God als Beginsel van wat zich ook maar manifesteert, ook het meest kwade. Ik zag twee plaatjes betreffende het kwade die me lieten lachen.

Je had vanavond wat lichte tranen. En we hadden Emma Kok niet eens aan staan. Je voelde zwaarte. Er is ook veel zwaarte. Ik ken niemand in mijn directe omgeving die de plek vrij van waanzin gerealiseerd heeft, dus dan komt het echt wel op mijzelf aan. En er speelt ook knettergekte in mijn brein, maar, goddank, ik zie het en woon er niet in. We herkennen beiden waar het om gaat. Nisargadatta kan het altijd goed verwoorden.

Van jou heb ik geleerd aandacht te hebben voor goed eten. Ik snap bijna niks van wat je me allemaal uitlegt, maar ik gehoorzaam je in vrij veel en het heeft me al die jaren bijzonder goed gedaan. Ik verzamel eenvoudige plaatjes waarvan ik dan later aan jou vraag of je het ermee eens bent wat erin beweerd wordt.

Ik heb op Twitter een aantal accounts gevonden die speciale aandacht voor voedsel en gezondheid hebben, filmpjes van Barbara O´Neill komen dan ook veel voorbij. Ik download regelmatig iets ervan en heb de wens hier mijn aandacht een dag eenduidig op te richten, alle filmpjes die ik dan kies en op de harde schijf opsla, tot een geheel te maken en te publiceren. De focus op Twitter is vooral oorlog en rampspoed, ik heb met mijn nieuwe account, onder hetzelfde pseudoniem als van mijn nieuwe weblog, veel aandacht voor accounts die kunst en gezondheid voorstaan.

Ik zei al: van digitale tekst terug naar het tastbare schrift. Ook weer schrijven in handschrift. Mensen handschriften doen toekomen zodat ze weten dat de aandacht in mijn woorden speciaal voor hen was. We hoeven niet los te komen van de waanzin als we meteen vanuit gezondheid kunnen handelen.

Ik ben blij dat ik je schrijf Lief. Je loopt al jarenlang om me heen en jou schrijven ligt dan niet voor de hand. Maar als ik jou schrijf dan ben ik spontaan, zoek ik geen woorden, flap ik er eenvoudig uit wat me voor de geest komt en bevalt.

Als het digitale woord weer van papier mag zijn, dan kan de muziek ook terug van bytes naar levende instrumenten. Ik wil een doel stellen. Een simpel doel. Ik wil komend voorjaar, loner als ik ben, genoeg mensen hebben leren kennen die we kunnen uitnodigen voor een samenkomst in de lente in ons huis. Dan wordt er levende muziek gemaakt en zullen we dansen.

Poëzie, daarmee is mijn schrijven eens begonnen. Ik heb er tientallen jaren geen aandacht meer aan besteed en weet dat er vele strofen in bestaan die mijn Hart beroeren. Ik kan ze lezen zonder het idee dat ik ze schreef, ook dit is vanaf hier een project dat ik opneem: de uiteindelijke bundel van Lips zijn gedichten.

Mijn prozawerk is vaak zeer gedateerd, maar daartussen is veel te vinden dat tijd´s verschraling doorstaat en blijft staan als een huis. Die teksten wil ik bijeenbrengen en verzamelen in een manuscript. De verschillende teksten kunnen daarbij uiteenvallen in verschillende categorieën, waarna ik zal beoordelen of dit binnen één boek past of verschillende publicaties vraagt. Een enkel manuscript spreekt mij momenteel het meeste aan.

Geen internet meer, gewoon hard aan de slag. Kan de telefoon, waarop niemand dan jij me belt, ook uit, opdat de straling die het opwekt me geen parten speelt. Ik ben graag een alu-hoedje. Ik lijd niet aan inbeelding als ik straling voel werken. Iedere bescherming ertegen is een kwestie van gezond verstand, en van gezond verstand behouden.

Op 3 November, lees ik vanavond in de e-mailbox (uitgevonden door Dr. Shiva Ayyadurai toen ie nog een jong ventje was), hebben we een zoommeeting waarin onze dispute kwestie met de landlord aan bod zal komen. Roerige tijden Lief, en in het oog van de storm is het Perfect stil. Ik voel me intens gezegend met je te mogen leven, jij, niet afgeleid door de waanzin en geheel bereid deze, waar deze je schijnbaar even te pakken heeft, te ondergaan en onderzoeken. Ondanks alle berichten van de storm leven we nog altijd met een dak boven ons hoofd en in vrede. Wat zeg ik? Met meer vrede dan toen ik net naar Ierland was geëmigreerd. We hebben geleerd dat we af moesten leren en stonden dit toe. Ik heb je innig Lief.

Sprekend over poëzie denk ik aan Hanshan. Ik gaf laatst het boek waaruit ik je graag voorlas cadeau aan een vriend. Ik deel hier tenslotte een digitale versie, een papieren exemplaar komt nog eens of nooit meer: Hanshan zit reeds in ´t Hart, hier is Ie veilig.

the-collected-songs-of-cold-mountain-hanshanDownload