Wie de laatste jaren niet onder een steen heeft geleefd, oog heeft gekregen voor de ontstellende leugens die de ronde doen en op de troon van de macht zitten, is in een zelfonderzoek betrokken geraakt waarin alle vormen van weten opnieuw onder de loep van kritische beschouwing zijn komen te liggen. Niets is meer zeker, op mogelijk één feit na: ik ben. Om dit feit te betwijfelen moet je er eerst zijn, dus dat is een ijdele missie.
Waar komt de wereld vandaan? Is het GodΒ΄s schepping of het gevolg van The Big Bang? Of leven we in een hologram, zijn we het gevolg van Artificial Intelligence, en liggen onze hersenen zonder lijf in een kweekbakje dit alles te fantaseren? Wat het antwoord ook is, ik moet er eerst zijn om er een visie over te hebben.
Maar is ook dit Β΄ik benΒ΄ misschien toch niet zo zeker? Waar was ik 100 jaar geleden dan? En waar ben ik over 100 jaar gebleven? Wat is er van mijn zijn over in de diepe droomloze slaap? Waar ben ik gebleven als ik opga in een fraai stuk muziek?
Nisargadatta Maharaj, een tabaksverkoper uit Bombay, kreeg bezoek vanuit de gehele wereld nadat het boek I Am That, bestaande uit louter dialogen, vele harten had aangesproken. Nisargadatta blonk uit in het tot de kern terug brengen van problemen die hem werden voorgeschoteld. Hij vroeg niemand hem zomaar te geloven, degelijk onderzoek stond op nummer 1. Hij vroeg alleen maar net dat beetje welwillendheid van een ieder dat het hem mogelijk maakte zijn punt te maken, van daaruit zou dieper vertrouwen op basis van iemandΒ΄s eigen ervaring op natuurlijke wijze het gevolg zijn.
Nisargadatta raadde zijn bezoekers aan te blijven bij de gewaarwording Β΄ik benΒ΄, zonder verdere invulling. Dus niet: ik ben een man of vrouw, ik ben arm of rijk, ik ben gelovig of atheΓ―st; als die geloofssystemen optreden is het advies eenvoudig terug te keren naar de gewaarwording zijn zelf. Wie hier gevolg aan geeft weekt los van oude overtuigingen en de beperkingen die ze inhouden. Als dit onderzoek volvoerd is, blijkt zelfs Β΄ik benΒ΄ illusie te zijn.
De wereld is er slecht aan toe. Veel mensen stellen dan hun hoop in God, wensen hun ziel te redden. Maar is er wel een persoonlijke ziel? Of is er louter Bewustzijn dat al dan niet vorm aanneemt? En is alles dat vorm aanneemt niet tijdelijk, de behoudzucht ervan per definitie angstwekkend?
Om deze reden wil ik hier graag I Am That alsmede de Nederlandse vertaling ervan aanbieden. Het biedt Genade zonder dat het je geloof vraagt.
Alexander Smit was een leerling van Nisargadatta die, tijdens bijeenkomsten in Baarn en later in Amsterdam, uitkomst bood voor mensen die Nisargadatta niet begrepen en Alexander wel goed verstonden. Nisargadatta en Alexander spraken direct vanuit eigen zicht, zaten niet vastgekoekt aan geschriften of rituelen. Ook van Alexander zal ik hier een boek voor download achterlaten.
Veel mensen zijn deze dagen de weg kwijt, in verwarring. De verwarring ontwarren, dat is het enige dat hier gevraagd wordt. Dan hou je geen weg over die je kwijt kunt raken. Er gaat geen weg naar de altijd actuele Werkelijkheid. Nisargadatta zei dat er geen weg naar de Waarheid leidt, alle wegen leiden ervan af.
Van mijzelf houden is een advies dat ik vaker kreeg als ik me niet al te vrolijk voelde. Ik heb dat advies nooit begrepen, want zwaar gemoed was op dat moment mijzelf, en ik hield er niet van. Bovendien ben ik niet met zijn tweeΓ«n. Zelfhulpboeken mislukken stuk voor stuk, daarom zijn er ook zoveel van, want wellicht dat de volgende soelaas biedt? Neen.
Zelfonderzoek betekent tenslotte het einde van het zelf. Dan wordt er gesproken over het Zelf, met een hoofdletter, maar dat lijkt me valse schijn, want eigenaar en eigendom zijn in zuiver Bewustzijn volstrekt afwezig.
Liefde lijkt het gevolg van Waarheid, maar in feite zijn zij één en hetzelfde. Liefde is de afwezigheid van grenzen en apartheid. Waarheid is in die zin onkenbaar, omdat het geen grenzen kent.
Ik hou van straight zijn, recht door zee. Wie dit steeds is komt werkelijk iets te weten over zijn of haar eigen bestaan, wie dit nalaat gaat al snel lopen mekkeren over anderen en raakt in dat web gevangen. Zelf gecreΓ«erd.
Ik hoef helemaal niets te weten om vrij en grenzeloos te zijn. Weten betekent altijd weer tunnelvisie. Meest bevrijdende inzichten worden later tunnelvisie als het geheugen een afdruk ervan onthoudt en de mens zo dom is die afdruk te volgen. De actualiteit trekt zich niets van deze domheid aan.
Recht door zee erkennen wat je niet weet, straight zeggen dat je iemands gemene streek doorziet, dit gaat allemaal vanzelf als je de ongrond van bestaan getrouw bent.
De rest is dwalen. Het dwalen moe? Maak gebruik van een van de volgende boeken.
πΌπππππ£π π½πππ πππππ 