Uitgepraat

Komende woensdag zal gesproken worden over het verbieden van Forum voor Democratie. Om de democratie te redden, wordt de democratie de nek omgedraaid. Omgedraaide logica. Newspeak.

Maatschappelijke misstanden bespreken vind ik alsmaar lastiger worden. Omdat de aanstichters van alle slachtvelden niet langer voor onze ogen in verschillende gebieden aan te wijzen zijn, maar zich tegenwoordig begeven achter een ieders netvlies, –of niet, als je zuiver bent. Om ons heen zien we de symptomen, maar in een ieder draait de helse machine van satanische waanzin, –of niet, dat hangt van een ieders integriteit en kwaliteit van zelfonderzoek af. Dat is het enige onderwerp dat er nog toe lijkt te doen, want mondiaal zijn de kaarten nu wel geschud.

Waar doe ik mee aan de machinaties die hier de hel verzorgen? Ben ik bereid dit aan te zien of blijf ik me scharen onder groepen die voor of tegen dit of dat zijn? Groepsbewustzijn is veel te grof voor het subtiele antwoord dat de huidige menselijke nood vraagt.

De democratie was al stuk natuurlijk. De politiek was al door en door corrupt. Nu zich dit openlijker dan ooit tevoren toont, blijven toch zovelen er blind voor, dat je beseft: die mindcontrol is goed gelukt. Karin zegt op dit punt vaker: ze zijn niet echt blind, zien het heus wel. Dat kan deels zo zijn, maar niet geheel, want anders is samenspannen met de satanische bende geen optie meer.

Het internet betreden betekent het infuus van de matrix aanleggen. Het heeft me moe gemaakt, levensplezier weggenomen.

Er is veel gesproken over black-outs, het internet dat langdurig uit zal vallen. Lijkt me wel zo aardig om dit voor te zijn.

Toen ik voor het eerst een computer had die verbinding met het internet maakte, voelde ik een hevige schrik, alsof het beeldscherm een enorme zuigkracht had. Hoe waar is dit gebleken! En ondertussen vindt overal shadowbanning plaats; het voordeel dat internet leek te geven, namelijk vrije informatie, is ernstig voorbij. Echte mensen spreken is de beste garantie voor contact; internet is een keyboard surrogaat, letters zonder stem, foto´s zonder levend vel. Komt er werkelijk een black-out, dan zal het zelfmoordcijfer drastisch stijgen. Er zijn al veel klinieken ingericht om je met suicide te helpen. Maar misschien ken je nog wat echte mensen waar je dan heen kan gaan.

Karin zei vandaag iets krachtig: durven beseffen in welke waanzinnige wereld we leven en er geestelijk niet aan onderdoor gaan, dat vraagt alles van een mens. En zo is het. Halve maatregelen doen geen dienst meer, als ze dat ooit al deden. Nee, dat deden ze al nooit, zo zijn we hier beland. En wie zal ik aanklagen, behalve mezelf? Ik klaag mezelf aan.

Mea Culpa, Mea Maxima Culpa. Het is geen cynisme of masochisme dat me dit laat zeggen. Als ik niets en niemand in beweging meer weet te krijgen, dan zal ik wel wat mankeren. Ik wil zien wat ik mankeer. Wat ik mankeer ben ik de wereld schuldig, wil ik inlossen door het tekort te erkennen en aan te vullen. Daar is voorlopig geen taal voor nodig.

.