Zon in bewolkt brein

Jij had er ook last van, zei je
dus samen naar zee, –plons!
en meteen was de schemer uit
beider schedels verdwenen.

Op weg naar huis toch al snel
onze koppen opnieuw bewolkt;
was dit niet onze dag misschien?
Hadden we duivels uit te drijven?

Duiveluitdrijvers aller landen,
zie ze niet buiten u, begin bij uzelf!
Jij wou mij, ik wenste jou
niet met demonen lastig te vallen.

Het lijkt wel wat op onvermogen
als we ieder in stilte de boze in ons
gedogen; –satan kan niet winnen
van zoveel Liefde.

Het licht van lucifer doofde
waarop weer de Zon doorkwam
om geduld en vastberadenheid
te belonen.

Voor de duvel niet bang, zien we
de hellevorst juist vaker komen;
–van Harte uitgenodigd overigens
om in Vol Licht te sterven.

Dat we vechten met de intrigant
is exact wat de querulant verlangt;
we blijven eenvoudig stil,
vechten niet, en winnen.

Al de gehele dag mijn Schat,
lag dit vers in mij te broeien;
het wilde tot woord gebracht
en tot openbaarheid groeien.

Goed gedicht, slecht poëem;
het kan me geen donder schelen!
Al mijn relaties liepen stuk, tot jij
en ik onmin leerden smelten.

Gij Zijt Geliefd!

.