Shadowbanning en het vrije woord

Lao Tze berijdt een waterbuffel

Even een saai inleidend woord over censuur, dan wordt het vast leuker, zeker ook omdat dit bericht eindigt met een baanbrekende documentaire, getiteld Β΄What is a Man?Β΄, welke ieder zichzelf serieus nemend mens gezien moet hebben!

In vroeger jaren mocht ik mij verheugen in een respectabel aantal bezoekers op het weblog dat ik voerde; dagen van meer dan 200 gelezen berichtjes op mijn blog waren niet ongewoon. Dat is tegenwoordig wel anders, als de statistieken 50 gelezen berichtjes aangeven dan betreft het een topdag, meestal wordt zelfs de 20 niet gehaald. De gedachte aan shadowbanning kwam in me op.

Toen mijn weblogs beter werden bezocht had ik nog een Facebookaccount, waar ik steeds links naar mijn laatste berichten plaatste; dit werkte prima totdat censuur een rol ging spelen. Ik heb Facebook aan de kant gedaan. Twitter is daarvoor in de plaats gekomen. Ik plaatste vaak links in reactieruimten onder tweets van anderen; ik trok zo geregeld, ondanks de censuur die ook daar niet mals was, veel publiek naar mijn weblog. Maar sinds Elon Musk, de zogenaamde voorstander van het vrije woord, het roer daar heeft overgenomen, werkt ook dit niet meer. Musk spreekt mooi, handelt anders.

Het ligt ook voor de hand te geloven dat mijn blogprovider, WordPress, shadowbanning toepast, ook al kan ik zo gauw niet bedenken hoe dat werkt. Een melding doen bij Google en andere zoekmachines, dat mijn weblog die van een wappie is, kan zo een onderdrukkende actie zijn. Afgelopen nacht besloot ik dit als vraag in een zoekmachine te stellen en ik kwam toen uit bij een artikel dat aangaf hoe shadowbanning te omzeilen op verschillende platforms. Maar de adviezen waren laakbaar, betroffen niet het omzeilen van shadowbanning, maar het voldoen aan wat de censuur van de publicist eist. Toen was ik klaar en dacht: bekijk het maar! Dan ben ik er alleen voor wie me, ondanks alle tegenstand, toch weten te vinden. Mocht iemand weten van een blogprovider die werkelijk voor het vrije woord is, dan verneem ik dat graag.

En nu onbezorgd voort met het vrije woord!

Alles kunnen zeggen wat je wilt, dat is wat men over het algemeen onder free speech verstaat. Maar er zit meer vlees aan deze kluif. Als je omgeving je toestaat alles te zeggen, maar je vocabulaire is zeer beperkt, dan kom je niet goed uit je woorden en lijkt je speech eerder gestamel dan vrij. Ik ervaar dit in Ierland vaker als ik wil spreken, maar niet de juiste woorden weet te vinden. Een gedegen woordenschat is dus van belang, en die hoeft echt niet enorm groot te zijn; –als je hierbij inzoomt op woorden die voor je hartboodschap van belang zijn, kun je binnen de kortste keren vrij spreken.

Las vandaag een intrigerende passage in de Anastasia-reeks van Vladimir MegrΓ©, waarin Anastasia aan Vladimir laat zien dat achter woorden beelden schuilgaan, en dat woorden die zonder besef van die beelden uitgesproken worden, feitelijke lege woorden zijn. Als een acteur 20% van de beelden achter de woorden die hij of zij spreekt invoelt, dan zal het publiek geboeid kunnen zijn, is het besef daarvan 50% dan zal de acteur als geniaal worden beschouwd. Waarop Vladimir aan Anastasia vroeg van hoeveel beelden achter een woord zij bewust is, en haar antwoord was: van alle beelden.

Hoe vaak zijn onze uitspraken niet automatisch, –een voorspelbaar geluid als uit een ponskaart in een draaiorgel–, zonder dat we nog invoelen wat we verwoorden? Als we durven erkennen dat we vaak als voorgeprogrammeerde automaten reageren op onze omgeving, dan is er de opening van iedere zin die we uitspreken weer een origineel kunstwerk te maken. Ik bedoel dit niet overdreven, ik doel hier op een eenvoud die natuurlijk is, als vreugde voelt en schoonheid dient. Zo kan het zijn dat als iemand iets lelijks tegen je zegt, je nu eens niet reactief bent, maar dit enkele oneindige seconden tot je door laat dringen, wat je laat zien dat er een onbewuste ponskaart tot je sprak, wat je compassie wekt, je de ruimte rondom de aanval laat beseffen, waarna er een esthetisch volkomen verantwoorde en liefdevolle response van je tong rolt. Geluk is echt veel leuker dan het automatisme dat op voorhand altijd maar meent Β΄gelijkΒ΄ te hebben. Zoals Byron Katie eens mooi zei: Wat wil je: gelukkig zijn of gelijk hebben?

Het vrije woord herken ik in ongelooflijk veel zinnen, berichten en boeken niet; dan lees ik de knopen in het hoofd van wie ze geschreven heeft. Ik ben nooit een grote lezer geweest, maar als ik vrije woorden las, dan verslond ik opeens een boek. De Tao Teh Tjing bijvoorbeeld, dat prachtig werk van Lao Tze. Het verhaal gaat dat Lao Tze op weg was naar de bergen, om zijn leven verder, ver weg van het ijdel bestaan, als heremiet te slijten. Hij werd door de grensbewaker echter halt gehouden en die stelde Lao Tze een voorwaarde: je mag deze grens pas passeren en je reis vervolgen als je eerst je wijsheid voor de mensheid op schrift hebt neergepend. Aldus geschiedde. Lees zelf het resultaat in een Engelse of een van de twee Nederlandse versies die je hier kunt downloaden.

Ik las de Tau Teh Tjing (vele spellingen zijn gangbaar zoals reeds duidelijk is geworden) voor het eerst als jongeling in de achtertuin van mijn ouderlijk huis en keek met regelmaat in de hemel om te ervaren wat de zojuist gelezen woorden met mij deden. Zo is het nog altijd. Werkelijk vrije woorden zijn ongedateerd, vergaan niet, behoren tot de Klassiekers.

Woorden kunnen informeren, verrijken, inspireren. De Newspeak van de gedroomde Nieuwe Wereld Orde wil woordenboeken verarmen, de betekenis van woorden veranderen, en literatuur verbieden, dan wel van zekere termen ontdoen. Destructie aan het werk. De transgender lobby van de liefdelozen wil ook verwarring stichten in de jongsten onder ons, vooral waar het hun geslacht betreft. Plaatste ik onlangs een documentaire omtrent de vraag wat een vrouw is, ik ben zeer verguld met deze meest indringende docu te mogen afsluiten die antwoord geeft op de vraag: wat is een man? Veel plezier!

3 gedachtes over “Shadowbanning en het vrije woord

Plaats een reactie