Als je heden ten dage videoΒ΄s bekijkt kun je er niet zeker van zijn of wat je ziet werkelijk is. Deep fake videos van personen zijn bijna niet meer van de echte persoon te onderscheiden.
Maar wat zei ik daar zojuist: de echte persoon? Bestaat er wel zoiets als een echte persoonlijkheid? In dit verband is het inlichtend eens nader te kijken naar de etymologie achter het woord Β΄persoonΒ΄.
Een persoon speelt een rol, draagt een masker; βherkenbaar? Wanneer laat een mens die rol, dat masker, werkelijk vallen? In meest diepe ontspanning, bijvoorbeeld tijdens het slapen als de droomloze staat is ingetreden. Gedurende de waaktoestand is dit veel lastiger te bereiken, bijvoorbeeld door meditatie. Door veel mensen wordt de persona-vrije toestand ondenkbaar en daarmee onbestaanbaar geacht; ze doen het af als illusie. Toch heeft een ieder de eerste levensjaren zonder de ego-constructie doorgebracht; waren die jaren onecht? Toen het jonge kind leerde aan eisen van de omgeving te gehoorzamen, leerde het leven met een masker; het zou voortaan spreken door dat masker, wat feitelijk neerkomt op zelf-censuur.
Tegenwoordig is hier een fenomeen aan toegevoegd. Behalve het psychisch masker, dat middels zelfreflectie in stand wordt gehouden of anders lijdt aan Β΄gezichtsverliesΒ΄, bestaat er nu de mogelijkheid een masker te dragen welke levensecht lijkt en vergaand meebeweegt met de mimiek van de persoon die deze draagt. Dit betekent dat buiten de wereld van foto- en videomanipulatie, als je live bij een evenement bent, de kans bestaat dat een persoon waar je naar kijkt niet is wie hij of zij lijkt te zijn.
Als kind konden we van verkleedpartijtjes genieten, en zelfs even vergeten dat we een ander dan onszelf speelden. Acteurs echter, die decennia lang zich in verschillende rollen hebben verdiept, weten op zeker moment buiten het theater niet goed meer of ze nu naturel of nog altijd aan het acteren zijn. Denk hierbij aan AndrΓ© van Duin, die ooit furore maakte door scheve bekken te trekken, vele jaren nadien tijdens het zingen van serieuze liedjes of het geven van een interview die scheve bek vaak niet wist te onderdrukken. Beroepsdeformatie. We smelten samen met onze rollen en weten niet meer hoe het is om authentiek en origineel te zijn. En dat is meer dan jammer, dat is uiterst schadelijk, want maakt ons verslaafd aan een tweedehands repertoire van gedragingen. Werkelijke vrijheid zijn we verloren, door steeds maar weer te voldoen aan wat de omgeving van ons verwacht. We zijn als de dood die rol te doorbreken.
Er bestaat een prachtige metafoor die goed voelbaar maakt hoeveel energie het kost de sociale rol, die ons masker bepaalt, voorgang te laten vinden, namelijk: die van een jongleur die voortdurend bezig is vele ballen in de lucht te houden. Hij heeft nooit anders gedaan en durft hiermee niet te stoppen. Toch, als ie totale ontspanning wil beleven, zal ie radicaal alle ballen moeten laten vallen. Vrijheid is hier niet iets doen, vrijheid is iets niet meer te hoeven doen. Maar zoals gezegd: angst drijft de jongleur, het jongleren gaat voort.
Daarom is het in mijn ogen een prima idee, voor wie verslaving aan het masker zat is, te beginnen met hier en daar wat van het masker te laten vallen. Begin met net iets meer aan anderen te tonen van jezelf dan dat je tot op heden toestond voor hen zichtbaar te laten worden. Zeg maar eens wel dat ene ding dat je altijd niet zei, bang voor afkeuring als je was. Voel de vrijheid hiervan, en wellicht bemerk je al snel dat die vrijheid beter smaakt dan gehoorzaamheid aan de smaken en taboes van je omgeving, zelfs als het je een uitbrander van deze of gene oplevert. Zodra je hiervan de smaak te pakken hebt zal er een versnelling optreden, je luiken zullen makkelijker open gaan, je gaat weer ontdekken wat oorspronkelijk leven betekent. Je hebt helemaal geen masker of imago meer nodig als je alleen bent, zet deze af en toe vrijwillig nog op als je de omgeving daarmee werkelijk een goede dienst bewijzen kunt. Maar ermee rondlopen, zelfs als je alleen bent, dat hoeft dan voorgoed niet meer.
Bij een masker horen allerhande gewoonten. Het is dan ook interessant gewoonten te doorbreken. Niet met geweld, ook hier eenvoudig met kleine zaken beginnen. Neem eens een andere route naar je werk. Als je nooit bloemen voor je partner meenam, doe dit dan eens wel; als je dit iedere week al deed, sla dan eens een week over. Wees niet bang voor wrijving die dit in je lichaam-geest zal opleveren, wees benieuwd naar wat dit je vertelt en te tonen heeft. Ben je altijd lui, ga eens wandelen; ben je super actief, doe eens niets. Overdrijf niks, speel ermee, hou het ludiek en krijg de smaak te pakken. Je beraden op patronen die je wel eens zou kunnen doorbreken op deze milde wijze is in zichzelf al zeer inlichtend, want je komt stellig zaken tegen waar je nu meent zeker niet van af te willen. Ga dan aan de slag met wat je wel durft te laten vallen voor momenten. Het is een leuk een liefderijk avontuur.
Er is nog een benaderingswijze die ik apprecieer: doe eens gek! Karin en ik doen dit zeer veelvuldig en het levert meest fraaie taferelen op. Ook kan het verzanden in een meligheid dat we samen vaststellen dat het nu wel weer even genoeg is geweest; alles kan leiden tot vaste patronen en ongewenste maskers. Zodra je dit bemerkt kan het masker weer af.
Meditatie is wellicht het meest bekende middel om in waakbewustzijn het kleven aan imagoΒ΄s te onderkennen en op te lossen. Ik mediteer zelden, heb mij altijd meer kunnen vinden in vragen die direct naar de Ware Natuur van de mens verwijzen. De vraag Β΄wie ben ik?Β΄ is zo een vraag, maar had mijn voorkeur nooit. De vraag Β΄in wie komt dit op?Β΄ spreekt mij meer aan, omdat de vraag gesteld is vanuit het allesomvattend Bewustzijn dat nooit en te nimmer aan welk object van waarneming vast kan zitten. De vraag doorbreekt onmiddellijk identificatie met ongeacht welk masker.
Alternatieve vragen: Wie ziet dit? Wie ruikt dit? Waarin komt deze gedachte op? Wie spreekt er vanachter dit masker? Wat leeft deze lichaam-geest?
Een ieder kan zelf bepalen welke vraag het meest resoneert, je onmiddellijk tot je Ware Natuur achter welk masker dan ook terugbrengt. Misschien kun je zelf een vraag formuleren die dit het beste voor je doet.
Kwade personages willen middels een volgende pandemie allen straks weer aan de mondmaskerade krijgen, welke het filter ervoor, de per-sona ofwel het geluid doorlatende masker, het leven nog eens moeilijker maken. De verlichting is er ook voor de duistere zielen, met de dubbele boodschap dat zelfs de Boeddha een masker draagt. Ook verkrijgbaar met Alan Watts op je bek. Hoe gek wil je het hebben?
Laat je niet gek maken, accepteer nooit meer een masker. Als het dan weer carnaval is, en alles geoorloofd, dan kun je, zonder verkleed te gaan, tevens veilig je psychisch masker laten vallen en zien hoe het voelt Oorspronkelijk in het gekkenhuis te zijn.
.
πΌπππππ£π π½πππ πππππ 