Dumbphone

De smartphone is een bijzonder soort van omgekeerde afstandbediening, waarbij de bezitter van het apparaat op afstand wordt bediend. Een oproep op TikTok om in Oxford Street in Londen winkels te overvallen was voldoende om daar horden jongeren te laten samenkomen om aan de criminele operatie gestalte te geven. Getiktokt, bestaat dat woord al?

Eigenlijk zijn de breintjes van deze lieden verlengstukken van wat de phone hen opdraagt. Ruimte voor de overweging of plunderen zinvol is, bijdraagt aan de zin van het leven, de kwaliteit van het bestaan vergroot, nee, die ruimte ontbreekt ten ene male. Tussen de oproep en het overgaan tot de daad zit nul komma niks bewustzijn. Prikkel en daad onversneden één; impuls betekent al handelen. Robotjes van vlees.

Zeer veel jongeren, en ook ouderen, zijn zozeer aan hun elektronische handboei verknocht geraakt, dat er paniek uitbreekt als ze deze even uit het oog verloren zijn. Zodra de mogelijkheid bestaat de technologie te laten implanteren zullen ze voor in de rij staan: geen kans meer op verlies, diefstal of vergeten mee te nemen; nooit meer zonder, hoera!

Het is daarbij een navrant feit dat het apparaat dat in de volksmond aanvankelijk ´mobieltje´ werd genoemd, het medium is waarmee Chinezen nu al niet via hun QR-code, door onvoldoende social credit, toegang tot vele gelegenheden wordt toegestaan. Het mobieltje dat leek te bevrijden evolueerde tot een cipier.

De wereld op zijn kop, dus laten we voortaan maar liever spreken van de dumbphone, het immobieltje.

Je dacht dat het lekker handig was overal bereikbaar te zijn, ondertussen kun je geen stap meer zetten waarvan de verkoper van je duurbetaalde stukje technologie niet op de hoogte is. Al je doen en laten, je spreken en schrijven, je foto´s en filmpjes, je bewegingen op het internet, worden op servers opgeslagen en zijn voorgoed oproepbaar, hoeveel je er later ook weer van wist. Artificial Intelligence is ondertussen al zover gevorderd dat uit je behandeling van je toetsenbord je humeur kan worden opgemaakt; Sillicon Valley weet eerder dan de tikkende vrouw of ze zwanger is of niet.

Ik geef toe: dit soort beweringen kunnen vol van bluf zijn, gebezigd om de mens zich steeds kleiner te laten voelen. En angst aan te jagen, omdat dit zijn of haar gevoel van autonomie ondermijnt.

´Al´ lijkt erg op ´AI´. Het idee dat alles door artificiële intelligentie bestaat wordt geopperd door lui als Elon Musk. Dat is andermaal een poging om de mens zijn ziel te ontnemen. Je denkt dat je rondloopt op een planeet door God geschapen, maar in wezen besta je uit louter verbeelding van een substantie dat ergens in een kweekbakje ligt te pruttelen, is hier de suggestie.

Ik heb het vaker gezegd: het maakt mij niet uit hoe ik tot bestaan kwam, het interesseert mij louter hoe onnodig lijden uit bestaan verwijderd kan worden.

Het is goed mogelijk dat alles dat mij wordt voorgespiegeld, tot aan de fraaiste spirituele boeken aan toe, op valse gronden is gecreëerd, om de ultieme slavernij over de mensheid tot stand te brengen. Dan nog blijft de vraag, als geboren zijn ongemak is, hoe ik dit tot gemak weet te maken. Ongemak (dis-ease) is een wond die wil helen. Dat vraagt om harmonie met heelheid, niet met de verschillende delen. Delen bestaan niet, alleen als concepten van een reductionistische wetenschap. Trust the science? Het is een sekte.

Niets is waar. Dit is mijn beginsel. Oorsprong weet niks, kent waarheid noch leugen. Met naamgeving, etikettering, framing, begint het gedonder. Een mens kan dit gedonder vóór zijn. Ieder moment opnieuw. Ja, ik weet het: zodra je iets ervaart ben je feitelijk al in de matrix van verdeeldheid gevallen, maar als hier geen negatief oordeel op volgt, is er onverdeeld waarnemen dat heelt. Harmonie in de hel, het bestaat; lees Etty Hillesum´s dagboeken er maar eens op na.

Niets is zo in beginsel, wat ik vervolgens plausibel vind, daar ga ik ervaring mee op doen. Er bestaat een verschil tussen een prikkel van informatie en het opvolgen van die informatie alsof het absolute waarheid betreft. Dit verschil is de tijdsruimte waarin ik mijn eigen ervaringen op doe en zo vast stel of een concept werkzaam voor mij is of niet. Dat wat steeds niet werkt vervalt, dat wat voor me blijft werken krijgt mijn geloof. Als geloof langdurig nergens valt gaat het aan zekerheid grenzen. Weten echter, dat doe je nooit. Waarom niet? Het Wonder past niet in het reductionisme van naam en vorm.

Niemand ontsnapt de matrix door er tegen te trappen. Het is genoeg te zien hoe je er ingetrapt bent door er tegen te trappen. Ergens in je bestaan is de verdeeldheid opgetreden die nu de imaginaire dood vrezende persoonlijkheid blijkbaar nog altijd voeding geeft. Je lijf was toen ongeveer drie jaar, het imaginire afgespleten ik-gevoel werd toen pas geboren. Iedereen heeft een foute datum op zijn of haar geboortekaartje staan. Een latere datum klopt overigens ook niet: niemand is ooit geboren. Alleen illusies komen en gaan.

Op je dumbphone zul je louter info vinden die je het tegendeel bewijst. En in deze maand zal in Europa een wet van kracht gaan die het vrije spreken nog meer aan de smartphonebanden legt. Dump the dumbphone, ga wat leuks doen.

.