Offensief van de Schoonheid VII – George Mathieu

Mathieu voor één van zijn muurschilderingen

(Deel I-V van Offensief van de Schoonheid kunnen hier gevonden worden.)

Begin jaren tachtig kende ik een warme belangstelling voor het zenboeddhisme. Zen sprak me aan omdat zen een beroep doet op mijn inzicht, niet op blind geloof. De cultuur van zen blinkt uit in eenvoud en sierlijkheid, waarbij de natuur uitgangspunt van de levenswandel is. Haar poΓ«zie is zeer toegankelijk, toch steeds weer diepzinnig. Kalligrafische werken en penseeltekeningen bekoorden me zeer; met enkele penseelstreken werd de kunst van het weglaten getoond als er spelenderwijs, ik noem maar wat, een prachtige kikker of kraanvogel verscheen. De staat van zijn kwam via het penseel op het papier, de innerlijke vrede was zo overdraagbaar gemaakt.

MusΓ©e dΒ΄Arte Moderne de la Ville de Paris – 1963

Het was in diezelfde tijd dat ik het werk van de Franse schilder George Mathieu (27 January 1921 – 10 June 2012) ontdekte, en meteen geraakt was door de flitsende kleurige harmonieΓ«n die hij wist te bereiken. Had de beeldende kunst van het zenboeddhisme mij al aangespoord tot het vullen van vele bladen met kleine spontane op kalligrafie lijkende krabbels, nu was daar Mathieu die met zijn abstracte lijnenspelen mij tot soortgelijke experimenten op canvas aanzette.

Petite engorgement clandestin No 7 – 1956

Als je de fraaie foto hieronder ziet krijg je een goede indruk van hoe de kunstenaar tot zijn explosieve afbeeldingen kwam.

Laat hier een aantal werken volgen, ieder exemplaar steeds gevolgd door een detail van dat werk. Wil je meer zien? Download dan de volgende pdf.

Drie doeken

Heb deze dagen veel tijd besteed aan het vormgeven van dit weblog en de site Visual Art – Joost Lips. Naar mijn indruk staat alles er goed bij, kan ik de aandacht op andere zaken richten. Bijvoorbeeld de drie schilderijen hier geplaatst, waaraan ik nog werk te verrichten heb. De afbeelding van Jezus stond er snel op. Eerst was er houtskool, en daar keek ik dan twee weken naar als ik mijn werkruimte betrad. Opeens was daar de kwast en binnen een kwartier was dit het resultaat. Er zijn alweer enige weken voorbij gegaan, wellicht gebeurt er morgen wat mee.

Maria met Kindeke Jezus kent een langere geschiedenis. Ik zag de afbeelding op een kerkblaadje in een kerk te Clonakilty en besloot deze mee te nemen om na te schilderen. Na het houtskool kwam ook meteen de verf, daarna weken niet aangeraakt. Toen werd een en ander verfijnd, er kwam licht op de gezichten. Mijn schilderen is vaak losjes en speels, in detail werken is niet mijn grootste vaardigheid. Een onderliggend gevoel het geheel te verpesten heeft me alweer maanden van het canvas weggehouden.

Het derde doek, een landschapje, geeft me die nervositeit niet, hierop kan ik me steeds weer vrijuit uitleven, niet bang iets te verstoren.